Pacto co marabilloso

Non obstante, o título con que se presentou ao gran público xa nos advertiu unha novela gráfica de intriga e misterio, mentres que, pola súa banda, a ilustración da capa –sen dúbida esta é a mellor de todas as edicións desta peza– amosa unha excepcional figura do alén que nos inferirá o máxico como motivo central da historia. O Pacto do Letargo / Miguelanxo Prado / Retranca Editora / 2020 / 104 páxinas / 20 euros Con este nobelo é que se nos presenta O pacto do letargo, todo unha madeixa de elementos presentes ao longo da traxectoria do autor que anobela sen recuncadas nin rustridos, aínda que si deixe certo gosto a recoñecíbeis elementos como as arquitecturas, o plano marabilloso xunguido ao telúrico, e mesmo un fío condutor noir que transporta unhas personaxes e situacións que ben poderiamos adscribir á delirante cotiandade. En O Tríscele roubado trasladábasenos a unha realidade onde os humanos son só unha das tres razas que poboan a Terra. Precisamente serán as dúas coas que se conforma este tríscele de castes, os Puros e os Demos, quen esperten do longo sono no que estaban sumidos e observen como a humanidade subverteu o pacto marcado e converteu o mundo nun lugar de enfrontamentos e desleixo pola nai Gaia. Coa intención de acabar cos humanos, o demo Xamaín iniciará a busca do tríscele, sobre o cal Artur Rego, un investigador universitario, xa iniciara a súa procura. A partir deste momento sucederanse as pescudas frenéticas dunha ringleira de personaxes sobre as que están en xogo o futuro da humanidade. É esta unha peza dinámica, onde as viñetas panorámicas e reflexivas deixan paso aos diálogos entre os protagonistas coa fin de desenvolver máis axilmente unha trama que se dispón eficaz e para todo tipo de lectores. O deseño dos personaxes é quizais un dos elementos máis destacábeis, ao acadar un perfil xeométrico que lle outorga un toque persoal de gran beleza estética e na que cómpre subliñar a figura do demo Xamaín. Así e todo, Prado consegue estabelecer facilmente o pacto ficcional co lector para inserilo no mundo do marabilloso sen desmarcalo do cotián. Desta maneira, baixo este pano de fondo máxico subxace unha interesante reflexión sobre o papel autodestrutor do ser humano e mesmo unha aceda visión dos suíños seres que poboan os despachos dos departamentos universitarios.