Outras familias

Hai case un subxénero dentro da literatura infantoxuvenil sobre as familias que escapan da inercia heteronormativa. É comprensíbel: durante moitos anos a falta de referencias sobre modelos alternativos de familia xogaba un papel importante na educación das crianzas: non só das que vivían neste tipo de grupos, senón tamén das que convivían con elas no ámbito educativo. Ofrecer estas narrativas para visibilizar outras realidades converteuse case nunha forma de escrita activista. Aínda que a literatura galega non viviu ningunha febre neste sentido (como si aconteceu noutras linguas), os libros protagonizados polos fillos ou fillas de parellas homosexuais son frecuentes, así como aqueles que se ocupan de representar as familias monoparentais. Tamén os que, afondando nunha característica frecuente na nosa cultura, inciden no papel dos avós e avoas na crianza. Faro e o seu día máis importante (il. Ana Santiso) / Alfredo Blanco Martínez / Galaxia / 2022 / 15,20 euros / 36 páxinas Faro e o seu día máis importante concede unha centralidade poucas veces vista a este feito, aínda que tamén destaca outros elementos interesantes na representación da alteridade das crianzas. Faro é un neno cun irmán e dous pais. A historia do seu día importante é a de como contar as características da súa familia diante de toda a súa clase. O reto de explicar que el e o seu irmán Eros foron adoptados pola parella e como entre os catro e as súas mascotas construíron unha unidade familiar fermosa e chea de amor. Faro está nervioso e imaxínase, ao longo de todo o libro, contando todas as historias e detalles da súa familia e de cada un dos seus membros. Tamén imaxina as respostas do resto da clase, sempre nun ton respectuoso no que se notan as ganas do resto das crianzas de compartir tamén os puntos comúns coas súas experiencias. Esa perspectiva imaxinaria constrúe o universo da ficción tal e como debería ser na realidade. Lendo a historia de principio a fin, pensaríamos que Faro está nervioso simplemente por ter que falar en público. Toda a súa vida, desde a paixón que demostran os seus pais entre eles, até o feito de que fose adoptado ou que o seu irmán teña un implante coclear son elementos que atopan conexións cos da vida de calquera outra crianza. Unha vida que non ten que avergoñar nin tinxirse de dramatismo para reivindicarse desde a propia experiencia e desde unha noción auto-construída de normalidade. Até onde sabemos, o debut dun narrador para o ámbito infantil que comparte protagonismo coas características e axeitadas ilustracións de Ana Santiso.