O ritmo da poesía

Xosé Antonio Perozo, orixinario de Extremadura, é unha das voces alófonas máis emblemáticas e lonxevas da literatura galega. Cunha traxectoria que ten tocado case todos os xéneros, é especialmente relevante a súa participación na emerxencia da literatura infanto-xuvenil do posfranquismo, con obras xa clásicas como O enigma de Embívicus. Trátase dun eido, o dos libros para a xente máis nova, no que o autor mantivo sempre unha presenza tan constante como diversa. O libro das avoas é un bo exemplo disto, ao abordar un subxénero tan complexo como é o da poesía infantil e xuvenil. O libro das avoas / Xosé A. Perozo (il. María Lires) / Galaxia / 2021 / 72 páxs. / 9,80 euros Se consideramos que escribir poesía para crianzas é algo difícil é principalmente pola dificultade de dar cun ton que non desmereza nin subestime a intelixencia do lectorado ao que vai dirixida. Un público ao que moitas veces se lle ensinan os ritmos máis básicos que dan os versos rimados, pero que tamén comeza a ser capaz de identificar as principais figuras literarias e os xogos aos que nos convidan os textos. Neste sentido, o primeiro que podemos apoñer a O libro das avoas é se o arco de idade suxerido por Galaxia (a partir dos oito anos) non será un pouco alto. Os versos de Perozo xogan á sinxeleza e ao cotián, sempre ao redor da figura da avoa e, aínda que poden ser gozados por crianzas maiores de oito anos, tamén dá a sensación de que poderían ter un público excelente moito máis novo. Empregando ritmos sinxelos e rimas principalmente consonantes, Perozo constrúe un catálogo de avoas apoiadas nos motivos típicos que as crianzas poden identificar inmediatamente: os agasallos de cartos, as merendas, as mascotas, o chocolate... Unha colección que tamén aposta por temas máis soñadores, como o da avoa que vende estrelas ou a que quere subir á lúa en bicicleta. Unha combinación entre o cotián e o fantástico que tamén introduce moitas destas mulleres como personaxes. Porén, un libro así non podería subtraerse ao momento social de empoderamento e posta en valor que as mulleres maiores tiveron nos nosos tempos. As avoas de Perozo recollen esa parte de elementos que os netos recoñecen facilmente, pero tamén son capaces de moitas máis cousas que transcenden o ámbito do familiar (hai avoas arquitectas / temos avoas doutoras / hai avoas xornalistas /hainas que son profesoras), construíndo unha imaxe que vai máis aló dos tópicos. Un libro curto que aposta por unha sinxeleza capaz de servir como introdución aos ritmos poéticos e á súa linguaxe.