Luuuumeeee!

Ou se cadra é aínda máis sinxelo. Algo bo ten publicar en papel: que non te veten á mínima ou que non teñas que ir a un xulgado a defenderte polo que dis, como lle pasaría a Rosalía de Castro se tivese Facebook, Instagram ou similares. Internacional de poesía anarquista / Samuel L. París / Positivas / 2020 / 12 euros / 90 páxinas Outra cousa é a publicidade, mais iso xa é asunto do autor, que tamén está moi presente nas redes, como se pode ver no blogue (recomendábel) pararaparis.wordpress.com. Digresións dixitais á parte, deste lado do libro agradécese un chisco de liberación e humor, ler algo escrito "non con museística finalidade, senón coa de prender a mecha". Resumindo, Samuel L. París segue sendo fiel á vocación inflamábel e para iso bota man de colaboracións vidas de todos os puntos do globo. Que non se citen, que se camuflen ou que sexan mestizas está máis que xustificado, como reza o título. Esta mestura entre creative commons e o anonimato das células concibidas para a sabotaxe funciona á perfección para a rede de persoas que subministran o material. É necesario se se queren acometer accións literarias contra o canon. Un terrorismo textual que vai desde os fakes impresos entre as obras ou os apócrifos de apócrifos, até o surrealismo dos sonetos baleiros ou a inversión taberneira da lóxica filosófica que cambia os espazos do todo e da nada. Tamén para subverter algúns motivos literarios de natureza máis social, como podería ser a revolta dos caixeiros que encerellan coa linguaxe á clientela para desplumala ou os axustes de contas coa sorte dos fachas (no poemario case sempre en masculino) e, en xeral, coa sorte de todos os centros, aínda que presuman de descentrados. Como acontece con facenda, fachas podemos ser todos (e todas). Pero o anarquismo funciona aínda mellor na recepción. No pescar de xeito caótico algunha canción, algunha película, algún sosia de biografía iconoclasta escrita co engoumado estilo das lapelas, sabendo que con tanta fogueira, moito é fume. Xa nos avisan, que non se diga: "teñas que vir ti para escribir estas merdas só para salvarnos da puta culturallada apapahostiante e cosmofelatoria". Con todo, arder un pouco é saudábel. Como queimar. Se cadra o libro é máis para lecturas seareiras. Mais se non tes plans, ou se os que tes son ruinceiros, proba.