A lectura como esperanza

Nos últimos anos Eva Mejuto gañou con xustiza un lugar entre a narrativa xuvenil máis interesante do panorama editorial, tocando ademais temas sempre complexos de tocar como a realidade das persoas trans (22 segundos, 2017) ou a memoria antifascista (Memoria do silencio, 2019). É un percorrido que, porén, xa deixa algunhas pistas do medio no que a autora destacara antes de moitas destas obras: o eido do álbum ilustrado, especialmente o dirixido a un lectorado moi novo. Cando leo / Eva Mejuto e Bea Gregores (il.) / Xerais / 2022 / 40 páxinas / 14,50 euros papel / 5,99 euros epub O álbum ilustrado é un xénero incómodo para a crítica (non así para as persoas que o len) porque se sitúa lonxe de moitas das fronteiras convencionais coas que a crítica traballa. En primeiro lugar non son obras que, moitas veces, poidan atribuírse a unha única persoa. Este mesmo Cando leo debe atribuírse por igual á autora do texto, Eva Mejuto, e a Bea Gregores, a súa ilustradora. Se xogamos a romper as inercias, nin sequera o concepto de "ilustración" como obra gráfica que acompaña un texto funciona moi ben aquí, xa que o texto de Mejuto é ben breve, xoga con conceptos amplos e por momentos achégase máis a unha natureza lírica que acompaña estampas que ás veces parecen ter máis peso narrativo e contar historias máis complexas. A obra, por tanto, presenta unha autoría colectiva, ningunha das súas partes funcionaría con independencia da outra e obríganos a repensar onde está, se é que o hai, o límite do literario. Aínda que as dúas autoras xa traballaran xuntas noutros álbums como A lavandeira de San Simón (2021), esta peza tamén é diferente a esa experiencia previa. Como xa podemos intuír, o ton de Cando leo é ben diferente a unha narración de fondo histórico. O valor da lectura enunciado como unha forza que nos acompaña nos momentos difíciles, nun ritmo que se achega ao poético e que, como tantas obras que teñen nas crianzas o seu principal público, tamén as persoas adultas poden gozar e apreciar. "Cando leo todo é posible [sobre todo o imposible]" é a idea central que nos recibe nesta peza. Unha obra que desafía, co seu propio formato a idea de que só poden lerse libros convencionais e que, aínda facendo unha entusiasta apoloxía da lectura e o seu papel á hora de darnos forzas e consolo nos momentos difíciles, tampouco cae na frecuente compracencia que fai do acto de ler unha solución a todos os males. Un libro para a primavera e para lembrarmos que a lectura é algo máis que un acto informativo senón que tamén nos dá unha parte de humanidade.