Fe na literatura

As plásticas paisaxes que ofrece a clásica vila do medio oeste americano, sumadas ao exercicio purgante de reconstrución do pasado, resultaban estimulantes de máis como para deixalas escapar. É por iso que, se ben non foi unha sorpresa vela levada á banda deseñada, si foi unha alegría ver materializados os devezos que lle pasan pola cachola a un de cando en vez. O derradeiro libro de Emma Olsen / Berta Dávila / Pablo Prado / Galaxia / 2020 / 19,50 euros / 88 páxinas Na historia de Dávila recóllense os derradeiros días da recoñecida escritora Emma Olsen en Faith, vila na que medrou e á que terá que volver para trazar as liñas do seu pasado, aburada ademais pola doenza que a acompaña. Da suma destas pezas constituirase a complexa obra, que se revelará finalmente como póstuma. Neste percorrido vital, guiado en boa parte pola personaxe de Clarissa, que actuará de espello deformador, artéllanse dúas cordas: a cidade de Faith e a literatura. Sobrepostas como dúas personaxes antagónicas, estas pularán por se faceren co espírito da protagonista. Mentres Faith e quen o poboa teiman en empequenecer a miúda Emma, esta consegue crecer e comprender o mundo existente alén do que a rodea, a través dunhas lecturas que finalmente a levarán ao proceso creativo e catártico. Será a propia metanarrativa da obra a que nos expoña abertamente un labor de construción artística que irremediabelmente nos leva a estabelecer paralelismos coa "familia traxicómica" de Alison Bechdel. Pablo Prado, prometedor autor que leva tempo dando a coñecer o seu traballo en publicacións colectivas e medios de comunicación, asina nesta primeira peza longa unha adaptación bastante fiel da obra de Dávila e amosa un vasto coñecemento e manexo da linguaxe secuencial. Así, tan só podemos atopar dúas páxinas iguais entre todo o repertorio de planos, ángulos e tonalidades, enmarcados baixo unha gran variedade formal de viñetas, quizais en demasía para unha obra de percorrer pausado, e non tan solícita neste sentido. Moi interesante resulta o uso dos rótulos e intertítulos que nos irán aclarando situacións e achegando curiosidades sobre Faith, e que dilatan ademais o pretendido distanciamento ao que se somete ao lector fronte ao espazo da narración. A respecto da edición, debería terse considerado un formato máis reducido e axeitado ao impacto visual dos cadriños, así como unha reestruturación do tamaño e tipografía das cartelas, se ben estes feitos non conseguen restar mérito ao gran traballo realizado por Prado.