"Era un barco ben pequeno…"

Begoña García-Alén é unha das autoras máis vangardistas da nosa banda deseñada, asidua dos círculos máis underground é ben coñecida pola súa militancia nos fanzines. Desta volta asina unha BD que flutúa entre ese carácter experimental e vangardista que destila toda a súa obra e un achegamento a unha narrativa máis convencional. Con esta obra gañou o XV Premio Castelao de Banda deseñada da Deputación da Coruña na categoría xeral. Adeus amigos / Begoña García-Alén / Deputación da Coruña / A Coruña / 2021 / 72 páxs. / 13 euros Adeus amigos parte do estraño caso da desaparición do artista Bas Jan Ader. No ano 1975 o artista embarcouse nun pequeno bote coa intención de cruzar o atlántico, logo de tres semanas perdeuse a comunicación con el. O bote foi atopado (e trasladado a Ferrol) por un pesqueiro galego. Nin o artista nin o seu corpo apareceron nunca. O traballo de Begoña é minimalista, tanto no trazo, reducido á mínima expresión na liña e na cor, como no narrativo. Despoxa de calquera elemento superfluo á obra, deixa só o esencial e xoga maxistralmente con esta idea. Intercala nalgunha das páxinas viñetas cun estilo distinto –nas que sempre aparece Bas Jan Ader– máis próximas á linguaxe maioritaria na BD –que na realidade eran os bosquexos– o que afonda na idea do artístico como elemento performativo e aínda máis, se cabe, da concepción mínima do resto das viñetas. Nas tensións deste contraste aparecen distintas vías de comprensión e elaboración dunha historia que deita moitas preguntas e moitas dúbidas e que liga esta BD coa obra do artista neerlandés. O xogo bascula entre realidade e performance, unindo a obra artística de Jan Ader co real, afondando na dúbida que voa sobre a desaparición: performance, suicidio ou simple imprudencia? Begoña é unha autora cun estilo propio, que soborda os camiños máis usuais e transitados do cómic e busca nos límites da linguaxe. Reduce o texto ao imprescindíbel e obriga o lector ou lectora a completar, a participar, a ser activo. Sempre cunha capacidade xenial no manexo das formas, das liñas e das cores e, tamén, en evolución constante. Unha artista cambiante, porque ser vangarda é non acomodarse, é probar, é buscar, aínda a risco de nunca atopar. Non é o caso de García Alén, unha artista superlativa que non deixa de sorprendernos en cada obra. Begoña G. Alén: "Non penso no lector cando traballo, pero entendo que unha historia para ser completada necesita ser lida"