Diario dunha cicatrización

A editorial sempre coida cada un dos seus libros que compón de maneira diferenciada, pero é na colección “Pan de Abella” destinada á publicación de plaquettes onde levedan as pezas máis artesás. Agosto é desde a súa manufactura, na que se inclúe o deseño de Mauro Trastoy, unha pequena alfaia. Agosto | Míriam Ferradáns | Apiario, 2019 | 12 euros A relación entre os obxectos e os suxeitos pasa pola transferencia. Acontece xa desde a cita de Christian Bobin, autor co que Míriam Ferradáns conecta a través do ton confesional e da importancia que os dous lles conceden ás cousas pequenas, neste caso aos tulipáns, como guías de experiencia. A evocación inconsciente que acenden os obxectos prende sempre nas marxes. Son as cores violentas dos tulipáns as que furgan na dor anestesiada de branco. Mais pronto vai avanzando en círculos concéntricos, a medida que as flores se aproximan á putrefacción, para sacar á luz a cerna: a morte. Precisamente estas ilacións e as súas traxectorias requiren o fraseo da prosa, mesmo ás veces a forma da sentenza. Tamén precisan o diálogo e o espazo, tratado cunha dimensión teatral, onde se materializa a presenza das cousas e as correspondencias co eu lírico ou, en ocasións, con outras persoas que unicamente se nomean a través dos pronomes persoais. Só os obxectos existen nos seus nomes, aínda que xurdan do erro como acontece cos tulipáns confundidos con turbantes, e como tales existencias poden ser axentes: “Os tulipáns obsérvanme, seguen os meus pasos”. Os contrastes semánticos callan tamén no recurso estilístico da antítese. Os pares dicotómicos vida e morte, beleza e fealdade, branco e vermello, forza e delicadeza, auga e terra ou grande e pequeno articulan a maior parte dos textos mentres acompañan á protagonista no seu percorrido desde a vulnerabilidade negada á asunción de verdades, que só poden vestirse de fermosura: “Quero atopar a beleza”. Son moitas as semellanzas co anterior poemario, Nomes de fume, entre elas a reflexión sobre a perda ou a tensión entre transcendencia e rutina. Pero algunhas das diferenzas, como a depuración lingüística e o fortalecemento das imaxes, consolidan a voz de Míriam Ferradáns dentro da lírica actual. Este Agosto, desconcertante desde todos os puntos de vista da estética, tamén se vale dos opostos para comparecer ante nós: fráxil e intenso, breve e complexo, duro e curador.