Desde a caixa negra da memoria

Publicada polas editoriais Comic Heart e mais G-Flow —agora baixo o selo A Seita—, Mar de Aral achéganos cinco insólitas historias curtas sacadas das cintas da caixa negra do voo 713 para Belice e que nunca chegaría ao seu destino. Esta variante da técnica do "manuscrito achado" non só lle proporcionará cohesión aos cinco relatos aparentemente inconexos que conforman o álbum, senón que dotará de veracidade ao narrado, se ben este pacto narrativo verase superado pola imaxinería dos feitos que se enfían. Mar de Aral | José Carlos Fernandes e Roberto Gomes | G. Floy Studio | Comic Heart | 2019 | 72 páxinas | 14 euros Fernandes, un vello coñecido na nosa terra —foi habitual a súa presenza nos certames de banda deseñada de Ourense nos anos noventa, chegando a gañar varios premios e participando tamén en publicacións como BD Banda— comparte xunto co seu admirado Miguelanxo Prado a adscrición borxiana aos relatos cociñados a lume lento, espindo o argumento fronte a unha exposición pausada onde se sobrepoñen os mundos posíbeis e confundindo os limites entre o real e o imaxinario. En todo este proceso sobresae a figura dos narradores que se dirixen directamente á persoa lectora intentando introducila na historia, transmitirlle os detalles e a veracidade do narrado. O primeiro dos relatos, que non por casualidade lle outorga o título ao libro, será o que carrexe o peso deste, ao desenvolver a que é sen dúbida a mellor das cinco historias que atopamos e que, non por acaso, posúe, con diferenza, maior extensión do álbum, case a metade do libro. Ademais de reflectir perfectamente o maxín das historias de José Carlos Fernandes, este relato co que se abre Mar de Aral permítelle a Roberto Gomes desenvolver toda a súa potencialidade nas paisaxes desérticas, inzadas de consecuentes cores térreas e salpicadas polos óxidos e cinsentos refugallos que deixou a especie humana. Aínda que baixo o prisma fantástico, as obras que acaban por compoñer a peza non deixan de ser un exercicio real de memoria, de lembranzas do que somos e de reflexión sobre a vida, esa verdadeira caixa negra que contén o relato de todos nós e que convén transmitir, radiar cerimonialmente a todo aquel que estea disposto a enfrontarse á fraxilidade do noso ser.