Balanzas da vida

Case calquera dos seus libros nos conduce a unha poesía densa, profundamente traballada no léxico, moi rica en imaxes e en contacto cunha perspectiva que concibe o verso como unha sorte doutra linguaxe que serve para cifrar o visíbel e o invisíbel. A ganacia e a perda / Martín Veiga / Tambo (Faktoría K) / 2020 / 101 páxinas / 11,40 euros Unha serie de parámetros que encaixan parcialmente coas principais características da chamada poesía dos 80, e serven para cuestionar que realmente se trate, máis que dun corte xeracional, dunha tendencia que continúa viva entre nós e asiste aos seus propios procesos de transformación. A ganancia e a perda non é unha excepción a estas liñas, trátase dun libro dunha poesía tan rica en recursos como coidada no seu ritmo e vocabulario. Unha especie de preciosismo ou artesanía lírica que xa experimentaramos noutras pezas da produción de Martín Veiga e que tamén acaba por delatarse nas súas citas e referencias, onde Eliot, Pound, Dickinson ou Plath conviven con Valente, Cunqueiro ou a obra gráfica de Castelao. Porén, sería un erro deixar que os alardes técnicos nos distraian doutros méritos da obra, como o feito de que a peza está concibida cunha noción moi clara da súa mensaxe. Trátase dunha construción poética que garda toda unha filosofía de vida, a condensación dun momento biográfico no que o eu lírico bota os ollos atrás e resolve o balance das cousas que a existencia lle foi deparando. Un reconto que inclúe analizar as perdas atroces, os momentos desesperanzados e combinalos con eses momentos de felicidade fugaz pero profunda, así como coas novas emocións e sorpresas. No fondo, o repaso deixa un balance claro e, dalgunha forma, a continuación do sangue, a curva do sorriso da nai reaparecendo na filla pequena, e os agasallos que a paternidade trae poden servir para desvelar o peso das cousas na ollada do poeta. A ilusión de que o perdido regresa, aínda que sexa baixo outras formas, e que o que nos foi arrebatado segue existindo nun compendio de lembranzas, átomos e sensacións. Un libro, en definitiva, que o ten todo para contentar un público particular e exixente. Aquel que gosta de mergullarse nos versos e, no goce de descifralos, tratar de ollar desde eles unha certa idea transcendente da existencia. Unha proposta tan meritoria como pouco habitual nun tempo, por veces, axitado e superficial.