O amor e outros bandazos

Editada nun formato atractivo, dentro dos renovados deseños de Xerais, de extensión breve e unha linguaxe que, mesmo empregando certa complexidade introspectiva, é perfectamente compatíbel coa calor e cos seus estragos no corpo de quen le. Cadencias / Manuel Portas / Xerais / 2020 / 16 euros (papel) / 10 euros (epub) Tamén pola súa ambientación nunha Barcelona que nas nosas cabezas parece vivir nun sol perpetuo (aínda que de certo non é así) e, por suposto, pola súa temática. Cadencias é unha historia sobre o amor, unha perspectiva sentimental que conforma un esqueleto que terma de moi poucos elementos máis. A figura central da obra é un emigrante galego na cidade condal que, tras finxir estar cursando unha carreira universitaria ante a familia, subsiste con traballos eventuais como debuxante. A historia do triángulo amoroso do protagonista, entre a relación fracasada cunha prostituta de alto standing e unha rapaza á que lle saca varios anos e que procede do mesmo núcleo rural ca el, centra toda a trama. Polo medio, moi marcadas pola óptica masculina, as dúbidas e necesidades do amor, pero tamén as súas miserias, abusos, caprichos e chantaxes. Aspectos todos que aparecen narrados de forma máis ou menos neutra e vistos case sempre desde o punto de vista do varón. Portas non comete o erro de facer unha narración aleccionadora ou moralista, e prefire traballar no espazo no que a simpatía do lectorado polo personaxe principal choca cun comportamento ocasionalmente cuestionábel, case sempre presentado como escravo dunha paixón incontrolada e non produto dunha maldade que non chega a concibir. É este tipo de falsa inocencia, que xustifica os abusos cometidos no nome do amor romántico, unha das arestas que afloran na novela. Porén, a perspectiva que nos ofrece o autor non acaba por se mover moito da mesma concepción amorosa. Todo o relato recolle o drama convencional das relacións heterosexuais de monogamia sucesiva, baseadas en relacións tácitas de poder, ás que a cultura occidental leva séculos aferrada coa pretensión de seren a única normalidade existente. O propio tropo do triángulo amoroso, e especialmente o do home-artista entre dúas mulleres dispares, tan explotado na nosa cultura, non ofrece nesta historia ningunha perspectiva realmente orixinal ou que se esforce por impugnar as súas mitoloxías. Unha novela breve narrada de forma competente, que pode resultar entretida para unha tarde de verán, pero que está lonxe de achegar algo novo ao tema no que mergulla.