Adaptando as letras galegas

En 2018, Galaxia lanzaba a súa colección de "lectura fácil" coa adaptación das 20.000 leguas baixo dos mares de Verne, editada coa asociación Juan XXIII. A procura da "lectura fácil" cumpre un obxectivo social que pasa por facer accesíbeis obras na nosa lingua a persoas con distintas dificultades de aprendizaxe. Tanto quen recibiu un acceso tardío á lecto-escritura en galego, como as persoas con diversidade funcional ou trastornos de aprendizaxe poden beneficiarse destas adaptacións. Son obras que, ademais, poden ser potencialmente desfrutadas por calquera persoa, ofrecendo unha visión máis breve e sinxela dun clásico ou, como neste caso, presentando unha forma de lectura diferente. Florencio Manuel Delgado Gurriarán. Un legado infindo / Lucía Gómez Álvarez / Galaxia / 2021 / 36 páxinas / 15,20 euros Esta obra continúa esta colección, aínda que o faga nun formato álbum máis ambicioso e aborde unha nova perspectiva. A peza, unha das primeiras que se dedican ao protagonista das Letras de 2022, foi preparada por Lucía Gómez Álvarez, mestra e logopeda cunha longa experiencia con alumnado con autismo. A súa proposta bota man dos pictogramas como forma de dar unha outra dimensión a un contido clásico do 17 de maio: a biografía da persoa homenaxeada e unha peza poética da súa autoría. A experiencia de lectura baixo este método non deixa de ser algo curioso, cunha predominancia do aspecto visual e con pequenas imaxes asociadas a cada un dos elementos mencionados. Algo que parece doado de confeccionar, pero que imaxinamos que presenta os seus propios retos, especialmente cando se refire a conceptos abstractos. Esta perspectiva gaña outro matiz cando se aplica ao poema "Galicia infinda" xa que, consciente ou inconscientemente, o achega ao universo da poesía visual, dándolle unha dimensión inesperada. Nunca consideramos que enumerar grallas sexa o obxectivo desta sección, pero non podemos menos que apuntar o crecente descoido de edición e revisión que presentan os libros das editoras galegas. Que Galaxia non empregue a versión do poema que a propia editora publicou no 1963 e opte por outra chea de grallas e castelanismos é só o inicio do desconcerto. Hai máis erros incomprensíbeis: que a imaxe dunha "serea" acompañe a expresión "seara" (un campo de trigo), no pouco dubidoso contexto "do Courel as searas" e pouco antes de que apareza a voz "sirenas". Non hai obra perfecta, pero custaría ben pouco evitar que libros así, que perseguen democratizar a cultura e nos que percibimos un certo esforzo editorial, conteñan erros tan grosos.