A lenda é realidade

Di a prologuista desta obra, a actriz e comunicadora Neves Rodríguez, que "Inés Vázquez xa non é promesa é realidade" e acerta ca aseveración. A nosa BD ten unha boa nómina no campo autoral e semella que paseniño vai equilibrando a balanza de xénero, o que sen dúbida é unha moi boa nova nun sector, como a sociedade en xeral, tan necesitado de miradas novas e de ópticas menos heteropatriarcais. Aldara. A lenda do cervo branco / Inés Vázquez / Demo Editorial / A Coruña / 2021 / 140 páxinas / 20 euros Inés conta unha lenda popular, ambientada no noso rural e nun pasado que aínda que a moitos dos e das lectoras máis novos pode semellarlles moi lonxe, non é tal. Hai algo na narración e mesmo no debuxo que como ben di a Neves, lembra o realismo máxico e a tamén a boa parte do noso cinema, comezando pola fundacional Sempre Xonxa de Chano Piñeiro. A protagonista desta BD dirixida a público xuvenil é unha rapaza afouta que é quen de decidir o seu destino e pilota a súa vida sen agardar príncipes. Unha obra que pode fachendear dun guión que ten un bo ritmo e un debuxo fermoso, moi fermoso. A estrutura da páxina ten un formato tradicional, aínda que Inés xa nos deixa pequenas mostras dunha intencionalidade máis arriscada. Ben está así. O que xa está probado sábese que funciona e xa haberá tempo de buscar e explorar camiños alternativos. O deseño de Inés ten influencias moi evidentes do manga que nos últimos vinte anos tanto marcou, sobre todo, ás novas xeracións. Mais se tiveramos que quedar só con unha das moitas cousas excelentes de cómic, se algo é superlativo, é a cor. A cor desta obra é saborosa. A autora foi quen de crear unha paleta que é un acerto pleno, fermosa, dinámica, moderna e, sen embargo, moi evocadora dunha realidade pasada. Cantas sensacións se poden transmitir a través da cor dunha BD! O xogo de luces e sombras dos bosques galegos e a riqueza de cores e matices están moi ben reflectidos, de seguro que todos os que temos unha aldea á que volver (que tesouro) recoñecemos a nosa nesa luz tan fermosa e delicada. Até me atrevería a dicir que mesmo transmite a calor dos veráns na montaña. Inés tece unha obra moi fermosa que demostra que temos moitas historias que contar do noso país e da nosa cultura que emparenta coa tradición narrativa do propio máis íntimo e tamén co noso pasado recente, ás veces tan esquecido e tan achaiado polo eixo da AP-9 e polo mundo globalizado deseñado dende rañaceos de cristal e formigón no que, pensan, vivimos todas.