Haití é a chave

Ninguén dubidaría en sinalar que o punto de partida da formación das sociedades americanas como economías capitalistas dependentes e dos seus respectivos Estados encóntrase na quebra da situación colonial. Isto é, na charneira entre os séculos XVIII e XIX. Un proceso que foi resolvido non máis alá de 1825, excepto en Cuba, Puerto Rico e as colonias francesas, coa excepción de Saint-Domingue, que foi pioneira. Con efecto, a pequena colonia francesa foi escenario da única revolución radical ou, o que é o mesmo, dos escravos contra os seus amos imperiais. A revolución comezou en 1791 e alicerzou as súas demandas nos principios filosóficos da Revolución en Francia, a súa metrópole: liberdade, igualdade, fraternidade. A loita concluíu no final de 1803 e a independencia, proclamada no 1º de xaneiro de 1804, restaurou o nome orixinal, o que deran os taínos a aquela terra e fora despois arrebatado polos conquistadores: Haití. Foi así que en 1804 Haití constituíu o primeiro caso americano de ruptura coa metrópole. E foi, alén diso, o único caso de revolución social. Nova estratexia imperialista A consideración de Haití é decisiva para entendermos o desenvolvemento da historia da América. Naquela altura, polo impacto directo que a súa revolución tivo sobre os grupos dominantes e polo seu efecto multiplicador no espazo americano. Tamén polo estímulo á rebelión que propiciou entre os escravos doutras colonias. E non só iso. Saint-Domingue era tamén a maior economía do azucre do mundo. Actualmente, Haití volta a ser pioneira porque alí será desenvolvida a nova estratexia da política imperialista estadounidense sob a chamada "lei de fraxilidade global" (Global Fragility Act). En 1840 Haití constituíu o primeiro caso americano de ruptura coa metrópole Unha lei aprobada polo Congreso dos EUA en 2019, tutelada polos compoñentes principais do aglomerado burocrático e político do imperialismo bélico-mediático: o Departamento de Estado, o Pentágono, o Tesouro e a Axencia para o Desenvolvemento. Os mesmos actores que apoiaron a declaración dos "Planos conxuntos de 10 anos para a estratexia dos EUA para previr conflitos e promover a estabilidade". Os países en que os EUA anunciaron que irían intervir son: Haití, Libia, Mozambique, Papúa Nova Guinée, Benín, Côte d'Ivoire, Ghana, Guinée e Togo. A declaración foi presentada no 24 de marzo de 2023. Ese mesmo día, os mandatarios do Canadá e os EUA celebraron a primeira cimeira bilateral desde 2009. O tema principal da reunión foi Haití. Máis especificamente, como levaren adiante cada unha das fases do plano de intervención en Haití. Segundo expresaron os mandatarios, a primeira fase estará centrada nos barrios de "alta taxa de delincuencia e violencia". Ou, dito por palabras máis directas: nos barrios máis empobrecidos. E mesmo diríamos que non nos enganamos se entendemos que o que eluden afirmar coa metáfora é que o que en realidade procurarán será a eliminación dos grupos que compoñen o G9 an Fanmi e Alye e do líder do movemento armado insurreccional Jimmy Chérizier. Dereitos humanos Desta vez, os EUA contan co Canadá e a ONU como seus apoios na intervención imperialista. En outubro de 2022, António Guterres, secretario xeral da ONU, pediu ao Consello de Seguranza que considerase o envío dunha forza internacional a Haití e até presentou dúas opcións para o destacamento de tropas, ambas co envolvemento da Policía Nacional de Haití. A única diferenza era o grao de visibilidade da intervención imperialista. Unha posibilidade era que enviados militares asesorasen a Policía, a outra que forzas militares imperialistas actuasen directamente sobre o terreo coa Policía. O asesor de seguranza nacional da Casa Branca, Jake Sullivan, anticipaba, antes da cimeira bilateral, cal sería a opción escollida: reforzar a Policía Nacional de Haití. O responsábel principal será o Canadá. Nun primeiro momento está previsto destinar cen millóns de dólares a aumentar a "eficiencia e a capacidade dos adestramentos e os métodos que utiliza a Policía". Un anuncio preocupante porque, non nos enganemos, cando os EUA se refiren á eficiencia nos métodos policiais refírense, en termos leigos, ás posibilidades de exercer a coerción directa sobre a poboación, neste caso a poboación de Haití. Trátese por tanto, nin máis nin menos, que do anuncio dun plano que violará sistematicamente os Dereitos Humanos. E non só. Trátase tamén do avance de como se propoñen os EUA enfrontar o declive do dólar como moeda de cambio global. Lembremos que nos anos setenta do século XX o dólar representaba o 80% das reservas dos bancos centrais e hoxe representa pouco menos do 60%.