Os traballadores franceses saen á rúa nunha das últimas oportunidades de frear a reforma das pensións

Hoxe están convocadas en vilas e cidades francesas múltiples mobilizacións para exixir a retirada da reforma das pensións proposta polo presidente Emmanuel Macron que elevará de 62 a 64 anos a idade de xubilación, sumándose ás traballadoras e traballadores que levan máis dunha semana en folga no que constitúe a oitava xornada de mobilización xeral desde o comezo das protestas hai dous meses. Malia que as marchas e folgas se están a desenvolver ao longo do país, a situación máis icónica provén de París, onde podrecen arredor de 6.000 toneladas de lixo nas rúas tras o noveno día de greve dos recolledores, recoñecen os medios públicos galos, espalladas en montículos que medran co paso dos días. Ademais, as folgas non permitiron normalizar en máis dunha semana os servizos de tren ou a actividade nos aeroportos. Así e todo, un dos sectores onde máis está a repercutir é no enerxético, cunha redución da produción que alcanzou en certas xornadas unha quinta parte do total. Neste sentido, as entregas da meirande parte das refinarías do país están bloqueadas mais funcionando, o que provoca que moitas delas, incluídas as de Feyzin e Normandía, as máis grandes de Francia, estean a piques de chegar ao límite da súa capacidade de almacenamento, o que obrigaría a parar a produción. Unha vez freada, a reactivación da maquinaria precisaría de unha a dúas semanas. “En Francia as redes de electricidade e gas están en mans dos traballadores en folga”, destacou Sebastien Menesplier, secretario do sector de minas e enerxía da Confederación Xeral do Traballo de Francia, que adiantou “medidas aínda máis enérxicas que en días anteriores” para contestar “un Goberno que endurece a súa posición e que decidiu pisar a representación nacional e a democracia”. Aprobación do proxecto Após mobilizacións apoiadas por millóns de persoas, as oito federacións sindicais detrás das protestas fixeron un chamamento a intensificar hoxe as reivindicacións, polo que está previsto que a asistencia sexa masiva en todo o país, en paralelo ao avance da tramitación parlamentar do proxecto, que será analizado por unha comisión da Asemblea Nacional conformada por sete lexisladores e sete senadores, tras aprobar o Senado a reforma. Esta comisión elaborará unha versión final tendo en conta os textos debatidos nas dúas cámaras. No caso de que haxa acordo, a proposta íntegra podería ser validada mañá nos dous órganos. En ningún deles a formación de Macron, A República en Marcha, conta cunha maioría que lle permita dar luz verde ao documento sen o apoio doutra das forzas conservadoras, Os Republicanos. A pesar de permitir que o proxecto avanzara no Senado, non está claro se os deputados republicanos na Asemblea Nacional apoiarán a reforma, o que levou a Macron a pedirlles “responsabilidade” para aprobala. A primeira ministra Élisabeth Borne admitiu que “non imos votar se sabemos que imos perder”, sinalando que están a contabilizar os posíbeis votos a favor tendo en conta que o prazo máximo para a votación definitiva se estendería até o 26 de marzo. En última instancia, se non garante a maioría parlamentar, o Executivo non descarta utilizar o artigo 49.3 da Constitución, que lle permitiría aprobar a reforma sen votación no lexislativo. Este mecanismo, usado 10 veces durante o Goberno de Borne e 99 desde 1958, pero “case con toda seguridade desencadearía unha moción de censura que moitos partidos da oposición estarían tentados a apoiar”, incide France24, no marco dun rexeitamento entre a poboación que acada 70% segundo as enquisas, e que arrastrou o nivel de apoio a Macron, que diminuíu até a contorna de 30% de aprobación. Reforma das pensións A proposta gobernamental propón un aumento progresivo da idade de xubilación, fixada en 62 anos, para que en 2030 quede estabelecida en 64 anos. Ao tempo, aumenta de 42 a 43 anos o período de cotización para poder acceder a unha pensión completa, tendo que agardar até os 67 anos para a contía íntegra no caso de non alcanzar esa cifra. Tamén simplificaría os réximes de xubilación, acabando cos máis vantaxosos para os operarios, e elevaría 100 euros ao mes, até 1.200, a pensión completa mínima. En palabras do Goberno, a reforma é imprescindíbel para evitar un déficit de 13.000 millóns de euros no sistema de pensións en 2030 que poría en risco a viabilidade do modelo, en liña coas demandas neste ámbito tanto da Unión Europea como do Fondo Monetario Internacional. O Gabinete asegurou que o país é un dos que menos persoas de 60 a 64 anos emprega no continente, 35,5% do total dese grupo de idade en base aos datos de 2021, polo que subliñou que a reforma implicaría un aumento das contratacións. A idade de xubilación media na Unión Europea está na contorna dos 63 anos, e irá en aumento ao longo desta década. "Queren desmontar o noso sistema social" O noso "sistema de pensións vai ben, en parte porque a idade de xubilación xa se elevou con medidas anteriores", reiterou o economista da Universidade da Sorbona Michael Zemmour, que resolve que a reforma responde a un intento do Goberno de “equilibrar o seu orzamento por mor de que deu vantaxes fiscais ás empresas, queren desmontar o noso sistema social peza a peza”, concluíu. Este argumento foi confirmado polo Consello Consultivo de Pensións, que ratificou que “o gasto en pensións está relativamente contido”. As forzas sindicais indican que as mulleres e os traballadores en postos non cualificados que implican un importante esforzo físico -e que terían que traballar dous anos máis- son os colectivos máis prexudicados. Elas reciben pensións 40% máis baixas de media que as dos homes, unha diferenza que medraría coa mudanza. Até o Goberno recoñeceu que “deixaría un pouco penalizadas as mulleres”. 67 anos Aínda se a reforma é aprobada, a idade de xubilación continuaría por baixo do Estado español, onde ficará en 67 anos en 2027 tras a reforma aprobada no mandato de José Luis Rodríguez Zapatero cun pacto entre as organizacións empresariais e os sindicatos Unión Xeral de Traballadores e Comisións Obreiras.