A Doutrina Monroe e a Xenerala Laura Richardson

Este ano fanse dous séculos de Doutrina Monroe. Este principio seguiu vixente desde a mensaxe do presidente James Monroe en decembro de 1823 ao Congreso até o día de hoxe. A Doutrina Monroe define a política exterior dos Estados Unidos no hemisferio americano, e estabelece que para o imperio estadounidense todo o continente americano, desde Alaska até Tierra do Fuego, está destinado a ser dominado polos Estados Unidos. Non tolerarían ningunha intervención extracontinental, sobre todo, dos imperios europeos, e hoxe incluiríamos Rusia e China. A xenerala Laura Richardson, xefa do Comando Sur dos Estados Unidos ─United States Southern Command, un dos dez comandos de combate unificado pertencentes ao Departamento de Defensa dos Estados Unidos─, fixo unhas declaracións hai poucos días nas que, en nome da seguridade nacional dese país, explica as razóns polas que en América Latina non só segue vixente a Doutrina Monroe, senón tamén por que é unha prioridade para eles. Para aqueles que aínda dubidan de se existe un sistema imperialista mundial liderado polos Estados Unidos, a candidez das declaracións da xenerala Laura Richardson é moi importante. Na súa exposición, Richardson explica que o interese dos Estados Unidos descansa na enorme riqueza en recursos naturais de América Latina. Menciona que no triángulo de Bolivia, Arxentina e Chile atópase o 60% do litio mundial; en Güiana e Venezuela están as reservas petroleiras máis grandes do mundo, referiuse a riqueza en ouro e cobre de Venezuela (esqueceulle citar o cobalto); as Amazonas, os pulmóns do mundo, a selva tropical máis grande, cun terzo das reservas de auga fresca de todo o planeta, etc. Política de inxerencia Na súa declaración engade como problema de seguridade nacional que Rusia teña relacións con países latinoamericanos, sobre todo con Cuba, Nicaragua e Venezuela. A xenerala Richardson chama a Rusia inimigo número dous porque o número un é China. É desde aí que hai que entender a política de inxerencia dos EUA derrocando presidentes, organizando golpes de estado duros e brandos, intervindo militarmente, todo para controlar os recursos da rexión. A nova prioridade que lle dá EUA a América Latina ten que ver coa súa decadencia como imperio. É o único que queda logo de perder as guerras do Medio Oriente, tamén a guerra comercial coa China tanto en África como en Asia, e de recolonizar os mercados europeos vía sancións a Rusia. Agora veñen con todo cara a América Latina nunha nova escalada para asegurar que a Doutrina Monroe siga vixente. E non o esconden a pesar de que as súas políticas intervencionistas contra a soberanía dos pobos viola o dereito internacional. Estados Unidos quere tanto a Rusia como a China fóra da rexión e quere que os recursos naturais de América Latina sexan controlados polos Estados Unidos e as súas empresas multinacionais. Calquera superpotencia competidora é vista como un inimigo a desprazar, mentres que calquera control soberano dos seus recursos por parte dos Estados latinoamericanos leva a declaralos como "Estados inimigos". A man da CIA segue activa en América Latina buscando desestabilizar e derrocar gobernos que non se subordinen O selo da CIA A man da CIA segue activa en América Latina buscando desestabilizar e derrocar gobernos que non se subordinen á política de entrega de recursos ao imperio estadounidense. Os golpes de estado dos últimos anos en Honduras, Paraguai, Brasil, Perú, os "lawfare" contra Correa, Lula e Cristina e os fracasados intentos golpistas en Venezuela teñen todos o selo da CIA. A escalada intervencionista intensifícase en proporción directa á caída do imperio estadounidense no mundo. Por iso é polo que o intervencionismo estadounidense en América Latina se intensificará nos próximos anos. Pero tamén se intensificará a resistencia dos pobos, como estamos a ver no Perú hoxe, onde o pobo se enfronta á ditadura golpista e asasina de Dina Boluarte dirixida desde a embaixada de Washington en Lima.