O Constitucional valida en Francia a suba da idade de xubilación a 64 anos

O Consello Constitucional francés fixo público onte o seu ditame sobre as distintas apelacións á reforma das pensións, impulsada polo presidente Emmanuel Macron e que eleva de 62 a 64 anos a idade de xubilación no país, no que validou os elementos chave da reforma, que se converterá en lei cando o mandatario promulgue o texto. O órgano apenas anulou seis medidas, que non estaban consideradas determinantes na norma, ao carecer dun compoñente financeiro nunha reforma teoricamente tramitada como unha medida orzamentaria, como o índice de persoas maiores -para que empresas de máis de 1.000 empregados publicasen indicadores de seguimento dos traballadores de máis de 55 anos e as accións para promover o emprego neste grupo de idade- ou un mecanismo para facilitar a contratación de persoas desempregadas de longa duración maiores de 60 anos. En paralelo, o Consello rexeitou o proxecto de referendo de iniciativa compartida proposto por 252 lexisladores progresistas cun único artigo, fixar en 62 anos a idade de xubilación máxima, e adiou até o 3 de maio a decisión sobre unha segunda proposta de referendo con leves modificacións á primeira presentada a quinta feira. Segundo refiren os expertos, a única xustificación posíbel para o rexeitamento da proposta de referendo é que o Consello interprete que non se trata dunha “reforma relativa á política económica e social”, un dos tres supostos nos que a Carta Magna permite consultar a poboación xunto a preguntas referentes á organización dos poderes públicos ou á ratificación dun tratado que poida influír no funcionamento das institucións e que non sexa contrario á Constitución. O líder da oposición, Jean-Luc Mélenchon, respondeu a decisión facendo fincapé en que demostra que o Consello Constitucional “está máis atento ás necesidades da monarquía presidencial que ás do pobo soberano”, entrementres, a primeira ministra Élisabeth Borne insistiu nos “moitos avances” da reforma e Olivier Dussopt, ministro de Traballo, anunciou que busca implementala o 1 de setembro. Ao tempo, Macron xa reiterara que non daría marcha atrás malia convocar as forzas sindicais a unha xuntanza a terza feira, e subliñou que “manter o rumbo é o meu lema”. Pola súa parte, o líder da Confederación Francesa Democrática do Traballo, Laurent Berger, subliñou antes de facerse público o veredicto que “de anularse algunhas partes do proxecto de lei pero mantendo o aumento da idade de xubilación aos 64 anos non será de ningunha maneira unha resposta ao alboroto pola reforma das pensións”. Nese sentido, a secretaria xeral da Confederación Xeral do Traballo, Sophie Binet, advertira que as forzas sindicais que protestan contra a reforma nos últimos catro meses, e que convocaron 12 xornadas de mobilización masiva en todo o país, loitarán pola “non promulgación” da reforma das pensións. En todo caso, o economista Michaël Zemmour, que criticara que a reforma non é necesaria para manter a estabilidade das contas públicas pero si para equilibrar o orzamento polas políticas neoliberais de Macron, reiterou que “faltan cousas” no proxecto, “e iso está ligado á elección que fixo o Goberno de usar unha reforma da Lei de Seguridade Social que non está feita para iso”, indicou, denunciando que a suposta suba da pensión mínima a 1.200 euros da que presume o Executivo para pedir o apoio á reforma “non aparece en ningunha parte” do texto. Un dos eixos da discusión no Consello foi a legalidade da decisión de Macron de tramitar no lexislativo a reforma das pensións como unha medida orzamentaria, tecnicamente unha actualización do proxecto anual de financiamento do sistema da Seguridade Social, posto que só a lexislación vinculada ao orzamento é susceptíbel de ser aprobada por medio do artigo 49.3 da Constitución, que permitiu a Macron forzar a aprobación sen o voto do lexislativo ao non ser quen a oposición de obter a maioría nunha moción de censura contra o Goberno, cantas veces sexa necesario, mentres que no resto de asuntos o Executivo só pode utilizar este recurso constitucional unha vez cada sesión ordinaria, que vai desde outubro até xuño do seguinte ano. Neste caso, a decisión do Constitucional choca con resolucións previas para declarar inconstitucionais as denominadas cláusulas lexislativas adicionais, as que se engaden a proxectos de lei de diferente temática para acelerar a súa aprobación. Referendo Á espera de que o Consello Constitucional emita o 3 de maio a súa decisión sobre a segunda proposta de referendo, incluso no caso de que sexa positiva se trata dun proceso complexo deseñado “para non conducir a un referendo”, concluíu o profesor de Dereito Público da Universidade da Sorbona Paul Cassia. O referendo de iniciativa compartida entrou na Constitución cunha emenda en 2008 e até o de agora non chegou a ser implementado en ningunha ocasión. Unha vez que o Consello dá luz verde ao proceso se conta co apoio dunha quinta parte dos parlamentarios -unha cifra que as forzas progresistas superan- comeza un prazo de nove meses para recoller os apoios dunha décima parte das e dos votantes, 4,88 millóns de sinaturas. Unha vez que isto é validado polo Consello a Asemblea Nacional e o Senado contarían con seis meses para examinar a proposta do referendo -para fixar en 62 anos a idade de xubilación máxima-. Se ambas as Cámaras resolven aprobar ou rexeitar a proposta xa non se produciría a votación, polo que Macron só estaría obrigado a organizar un referendo no caso de que cando menos unha das Cámaras non resolva sobre a proposta lexislativa nese lapso de tempo. Protestas en París contra a decisión A Intelixencia francesa prevía até 131 accións de protesta despois do veredicto do Constitucional “en forma de mitins, desfiles e accións de bloqueo”. Aínda así, as protestas comezaron moito antes e se estenderon por múltiples cidades francesas en contra dunha reforma rexeitada por arredor de 70% da poboación, revelan as enquisas, unha cifra semellante á do rexeitamento a Macron. De feito, Borne foi apupada onte nun supermercado de Eure-et-Loir nunha visita vencellada co aumento da inflación, con berros en contra da aplicación do artigo 49.3.