Análise/Sermos329

Os coletes amarelos animan a esquerda alternativa alemá a tomar as rúas

Os coletes amarelos. Foto: cedida.

A onda expansiva dos coletes amarelos, o informe e acéfalo movimento social que está a pór contra as cordas Emmanuel Macron, ten todo o aspecto de estar a piques de saltar as fronteiras do hexágono galo. Sahra Wagenknecht, líder da plataforma esquerdista alemá Aufstehen (Erguerse), promete moita acción nas rúas neste 2019. 

"Temos grandes planos para 2019. Sabemos que, cando a xente sae ás rúas a protestar, calquera mudanza política pode acontecer, sobre todo cando participan persoas que redescobren a súa voz política após moitos anos de non a erguer”.

 

Quen así fala é a carismática líder da esquerda alternativa alemá Sahra Wagenknecth, principal referente do movimento Aufstehen (Erguerse), unha plataforma que tomou corpo o pasado mes de setembro e que pretende liderar a recomposición da esquerda de tradición marxista na principal potencia europea.

 

Wasgenknecth, que fixo estas declaracións no curso dun encontro cos meios en Berlín realizado o pasado 2 de xaneiro, pensa que desta volta si hai condicións obxectivas para avanzar. E cando fala de avanzar non fala de conseguir tres ou catro escanos máis no Bundestag, senón de provocar un profundo abalo nas estruturas políticas do país. Unha mudanza desde abaixo, a iso apela o nome da plataforma, Aufstehen, Erguerse. A se pór en pé para transformar radicalmente as cousas.

 

Wasgenknecth olla para Francia e ve no movimento dos coletes amarelos o comezo de algo, dunha transmutación, tamen da política convencional. A idea sería que a clave das mudanzas sistémicas non a teñen tanto os partidos políticos, como a propia auto-organización da sociedade. Eis o exemplo dos coletes amarelos, un movimento que desde novembro pasado pon en xaque a un Emmanuel Macron que gañou as eleccións presidenciais grazas a representar unha emenda á totalidade, no plano retórico, ao establishment político tradicional do país. 

 

Macron foi votado masivamente porque foi visto como un renovador, como alguén que vén fóra da política para mover os marcos e mudalo practicamente todo. Non é un fenómeno estritamente galo. Donald Trump tamén gañou as presidenciais (ben, en voto popular perdeu, mais esa é outra historia) apresentándose a si propio como un candidato  totalmente alleo á elite de Washington.

 

[A íntegra desta reportaxe aparece no Sermos329, disponíbel na nosa loxa e nos pontos de venda habituais]