Galicia: paraíso das renovábeis, inferno para os galegos

Vénse de aprobar recentemente unha bolsa de proxectos eólicos, e será a maior que se execute en Galicia nas súas máis de dúas décadas de historia na produción de electricidade a partir do vento (os primeiros parques abríronse alá polo 1999). Vanse pór en servizo 1.958 megavatts adicionais de potencia instalada, que se sumarán aos case 4.000 actuais. Deste xeito, a capacidade de xeración aumentará nun 50%. Pero un pode pensar, Galicia debe andar moi atrasada nisto da produción de enerxía renovábel, por iso este empacho de megavatts, non si? Pois se acudimos aos datos estatísticos resulta que en Galicia a porcentaxe do consumo final bruto de electricidade procedente de fontes renovábeis increméntase dun 54,2% no ano 2005 a un 104,8% no ano 2020. As Directrices Enerxéticas de Galicia 2018-2020 marcaban un obxectivo para o ano 2020 do 84%, pois entón, proba superada. E dende unha perspectiva de Estado, como andamos? Pois imos ver: Galicia xa supera o obxectivo do PNIEC 2021-2030 para o ano 2030, que é do 86%. Xeración renovábel E como andamos no 2022? Pois o ano pasado Galicia foi unha das comunidades autónomas que abandeirou a aposta renovábel en España: en 2022, a xeración eléctrica a partir de tecnoloxías verdes alcanzou o 64,8% do total do mix. Así, as renovábeis galegas, cun total 14.525 GWh producidos durante este ano, están en prol desa transición ecolóxica grazas, entre outras, á eólica, que incrementou a súa produción un 1,7% con respecto a 2021 e foi responsábel do 43,4% do total. Onde está o tecido industrial que fornece as instalacións dos parques eólicos terrestres? Onde van os Vestas e Gamesa? Desta forma, Galicia foi a terceira comunidade autónoma coa maior cota de participación de enerxías renovábeis no seu mix de xeración. A enerxía eléctrica producida en Galicia supón o 8,1% do total de España e a súa potencia instalada representa o 9,2% do total español, aínda que só somos apenas o 5,1% de todo o territorio do Estado e o 5,69% da poboación. Esta potencia de xeración, que se mantivo con respecto a 2021, segue contando cunha destacada presenza de tecnoloxías renovábeis: o 70,6%, o que a converte na quinta comunidade autónoma con maior cota de tecnoloxías verdes no seu parque de xeración, sendo a eólica, co 35,5% do total, a tecnoloxía líder. Pero é que por se todo isto non chegase, agora tamén aparece con respecto ao noso mar o discurso de que Galicia ten un alto potencial de recursos eólicos mariños que se considera de grande importancia aproveitar para cumprir, disque, cos seus obxectivos enerxéticos e ambientais, así como contribuír ás directrices estatais e europeas de descarbonización. Agora dísenos que nos últimos anos empresas galegas consolidáronse como provedoras de equipos e servizos no sector renovábel mariño e teñen potencial para ser competitivas no devandito mercado, e que entón debemos aproveitar para encher os nosos mares de muíños para os Ferrovial, Naturgy, Iberdrola, etc. Impacto industrial E xa para nota é escoitar a nosa Administración pregoar que se considera fundamental o desenvolvemento da eólica mariña nas políticas industriais e de emprego, xa que a execución de proxectos na nosa comunidade contribuirá ao desenvolvemento industrial tal e como xa ocorreu coa implantación en Galicia das tecnoloxías renovábeis en terra. Todo kafkiano. Imos ver, os obxectivos a nivel galego, español e mesmo comunitario, este territorio, este país chamado Galicia xa os vén cumprindo sobradamente á custa precisamente de sacrificar en moitos casos o mellor das súas terras e das súas paisaxes, e aínda non satisfeitos, aprobouse outra morea de proxectos para saturar aínda máis o territorio de macroéolicos sen ningún beneficio para os galegos. Porque, onde está o tecido industrial que fornece as instalacións destes macroparques eólicos terrestres? Ulo? Onde van os Vestas, Gamesa, etc.? Xa sexa en terra ou no mar todas estas industrias o que tratan é de especular cun ben de primeira necesidade; o interese xeral e o ben común é ou de menos. Tráelles sen coidado o impacto nos ecosistemas terrestres ou mariños, porque para eles o único importante é que sopre ese prezado vento. E mentres todo isto acontece, o mellor da cidadanía deste país está facendo o que non fan as administracións: defender o noso territorio, os nosos montes, o noso mar. Agora, en breve, teremos oportunidade de arrimar esta cidadanía ás institucións, cambiando aqueles que poñen alfombras vermellas ás enerxéticas por políticos que teñan claro que a nosa terra non pode seguir sendo "terra de sacrificio", este paraíso para as renovábeis, este inferno para o país, debe rematar!