O bo, o feo e o malo: unha versión pouco verde

Puxen este título, pero como fan os da revista El Jueves coas súas portadas, tamén tiña outros posíbeis, como por exemplo "Os sectores primarios, o oligopolio enerxético e as nosas Administracións: unha versión colonialista". Como dicía meu avó portugués, estamos contemplando a propósito da transición enerxética e a loita contra o cambio climático unha vaqueirada (western para os modernos) que se está montando alá polo Dubai, como continuación da que xa temos montada por aquí por estes lares a propósito da implantación da enerxía eólica terrestre e mariña no noso país. Por alá, polo oriente, temos un petroestado organizando o cumio climático COP-28 a onde se desprazaron case 3.000 persoas relacionadas cos grupos de presión (tamén chamados lobbies polos modernos) das enerxías fósiles, pero tamén temos uns cantos relacionadas co capitalismo verde desaforado e con iso que os modernos chaman greenwhasing, pero que tamén podemos chamar lavado verde ou aos que dedican a vendernos a moto de sempre, moto por certo que está gripada e sen freos e lévanos ao precipicio. Neste espectáculo montado alá no oriente, ao lado desa orxía de sangue e sufrimento que sofre o pobo palestino, resulta moi pouco reconfortante, e incluso abafante ver membros do Goberno español como a súa vicepresidenta terceira, a señora Teresa Ribera, ten un papel entre irrelevante e patético, abandeirando a solución máxica de medrar e medrar en renovábeis para rematar co cambio climático, e iso si, xa se adianta que para o ano e vindeiro as emisións de CO2 e as subvencións de Estado á extracción das enerxías fósiles van seguir medrando sine die. O programa da ONU para o Medio Ambiente sentou as bases do "verde" como un modelo inclusivo e non discriminatorio É bo lembrar, por certo, que isto da "economía verde", "crecemento verde"... ten a súa orixe institucional alá por 2009 cando o programa das Nacións Unidas para o Medio Ambiente, o Pnuma, sentou as bases do "verde" como un modelo inclusivo, non discriminatorio, que garantise unha redución significativa dos riscos medioambientais e da escaseza de recursos. E sérveme este concepto para chegar á outra vaqueirada que estamos montando en Galicia coas renovábeis en xeral e coa eólica mariña en particular; porque que terá que ver ese modelo "verde" con encher os nosos montes e paraxes naturais, de gran riqueza medioambiental e socioeconómica, con polígonos industriais da eólica, nun país ademais como o noso que xa ten sobradamente cubertos os seus consumos internos de enerxía eléctrica, e querer seguir con este saqueo enchendo agora os nosos mares de estruturas mariñas feitas con grandes cantidades de formigón e aceiro e minerais non renovábel nin sostíbeis como é o cobre. Os indios non se venden A resposta evidentemente non está no vento, está nesta gran operación de capitalismo verde e na elección de Galicia como territorio de sacrificio para saciar as ansias de negocio e cobiza do oligopolio enerxético, e nos favores que os responsábeis políticos teñen que pagar a estas empresas se queren dispor despois dun asento nun consello de Administración destes bos samaritanos que son os Iberdrola, Ferrovial, Repsol, fondos de investimento, etc., que só buscan o ben da humanidade e ser os adiantados que rematen co cambio climático, iso si, sen cambiar o modelo económico que nos levou a este desastre. E nesta película tamén hai unha especie de indios e non eses que nos venderon desde Hollywood, senón toda a xente da sociedade civil máis comprometida e concienciada coa natureza e a salvagarda do noso sector primario, que agora están sendo tachados de segregacionistas, retardistas e colapsitas, e tamén neste noso país volve soar o enxebre os do non. Non paran de argallar congresos, simposios, cousas con nomes modernos en inglés como o recente Aowinde para encher a Eurorrexión Galicia-Norte de Portugal, en colaboración co Goberno portugués, recentemente posto na picota por turbios negocios feitos en relación ás enerxías renovábeis, de polígonos de eólica mariña; tanta mercadotecnia para vender o invendíbel delátaos, sexa en inglés ou en galego. Aínda que a mona se vista de seda... Nós, mentres tanto, indios rebeldes que non imos deixar que nos acantoen nunha reserva, verde iso si, seguiremos ao noso, a preservar o medio ambiente, a preservar os nosos sectores primarios e a garantir a seguridade e soberanía alimentaria para estas xeracións e as futuras. Os feos e os malos vano ter difícil, ese camiño de rosas que pensaban que ían ter para colonizar os nosos mares e terras para maior gloria de accionistas de grandes multinacionais estase vendo que vai ser un camiño de espiñas e poucas rosas, pois iso.