Cadrar os elementos

A s marcas comerciais forman parte da nosa paisaxe, mesmo podemos desenvolver un vínculo emocional con algunhas delas e as marcas que usamos, tamén as que bebemos e comemos, din moito de nós e acaban debuxando algúns trazos das nosas personalidades diante dos demais. Lembro agora a Cunqueiro, quizais o primeiro escritor en introducir nunha obra literaria galega unha marca comercial, foi con aquel neno Felipe de Amancia que en Merlín e familia (1955) se sente protexido na súa cama, debaixo daquel cobertor de lá que leva tecido o nome David: "Cobertores David, exíxaos ao seu fornecedor" era o lema galego –rara avis– co que se anunciaba nos xornais de final dos sesenta. Eu tamén durmín cun David. Pois o caso é que a nosa cervexa máis coñecida vén de remozar a súa identidade gráfica nas botellas, retomando a vella estrela branca de seis puntas que floreceu xa nas primeiras etiquetas da marca, antes que alguén se decidira a copiar a estrela facetada dunha estern alemá para chantala nas nosas estrelas. É un elemento gráfico que vén de atrás, da historia da marca, pero é un xeito de ir cara a adiante. Cómpre dar os parabéns aos Hijos de Ribera –Ribeira era o apelido do fundador antes de que o españolizasen en documentos notariais, cóntao Carmona– e tamén aos deseñadores da axencia Imaxe por esta decisión que non só valora a tradición propia, senón que, co redeseño total da amplitude da gama principal da empresa, propónnos unha botella máis 'limpa', máis sinxela, máis luminosa, en liña co que está a suceder co deseño e redeseño das marcas internacionais. Conserva o logotipo, pero todo redeseñado sutilmente para ben e disposto nun tamaño algo maior. A letra gótica –un estereotipo alemán– foi introducida en 1948 e desde aquela o logo foi redeseñado moitas veces, pero conservando sempre a súa esencia, a pesar da decisión xa afastada de prescindir da preposición 'de' que un deseñador nunca sabe onde meter. O óvalo, a forma canónica das etiquetas de cervexa, segue aquí mandando, mesmo un pouco ampliado para que a parte inferior poda mudar a súa cor indicando a variación da cervexa: sen gluten; 0,0 torrada; 0,0 negra... A Estrella de Galicia comezou tendo cinco puntas, como se aprecia no rexistro de marca de 1910, pero axiña houbo trasacordo e impúxose a de seis, onde está a orixe do gremio dos cervexeiros alemáns que xa na Idade Media marcaban as súas cervexarías cunha especie de estrela de David –exixíaa ao seu fornecedor–: véxase no gráfico da dereita, abaixo, o requintado saber alquímico dos cervexeiros que facían cadrar na estrela os catro elementos. Á nosa cervexa só lle falta cadrar un quinto para ser a Estrela de Galiza. Que vos preste.