Ruxe Ruxe destila o seu universo sonoro no interior dunha faísca

"Ruxe Ruxe converteuse para nós nunha especie de universo paralelo no que nos refuxiamos para esquecer o que pasa no mundo". Vituco Neira, guitarra e voz de Ruxe Ruxe, contesta así á pregunta de Nós Diario sobre cal é o motor que move unha banda de rock and roll con vinte e sete anos ao lombo. E engade: "E afortunadamente, os teléfonos seguen soando; parece que segue habendo xente que quere escoitarnos e o directo é fundamental para manter o espírito de grupo". De feito, é moita a xente que -despois da celebración do cuarto de século que deu lugar a un disco homenaxe de trinta e dúas bandas e unha exposición- está pendente do novo traballo dos de Aríns (Compostela), Unha noite no interior dunha faísca, que ve a luz hoxe e que deixa ver un cambio no seu universo sonoro. O disco está composto por doce pezas que, sen deixar de soar a Ruxe Ruxe, se abren a outras resonancias máis abertas, máis ricas. "Creo que este é un disco moi diferente do resto", declara Neira. "Desde o principio, traballamos nel con vocación de probar cousas novas, de non deixarnos levar polo fácil, polo que se esperaba de nós. No proceso, tivo unha importancia enorme o traballo do noso produtor, Xurxo Pinheiro, que foi esencial á hora de atopar a sonoridade que pedía cada peza e que nos axudou a puír o repertorio: descartamos máis cancións que en ningunha outra ocasión, case a metade das que tiñamos ao comezo. Dalgunha forma, creo que este disco mostra o que somos pero dunha forma á que antes non dabamos chegado. Por dar un exemplo, hai menos ska que noutros traballos, pero o que hai é máis ska que nunca". ’25 anos ruxindo’: 32 bandas galegas renden homenaxe a Ruxe Ruxe Máximo dúas liñas Unha noite no interior dunha faísca non renuncia á crítica nas letras, mais faino dunha forma menos evidente que noutras ocasións, mesmo deixando albiscar unha cara sombría e melancólica que resulta nova, en temas como "Chernóbil" ou "Radiactiva". "Houbo un momento en que o disco puido ir polo camiño que marcan eses dous temas", explica Neira, "pero tampouco queriamos ser tan escuros. Pensamos que malia todo, hai que manter o optimismo. Non perdemos as ganas de cambiar o mundo e de ser contestatarios, pero quizais desde unha perspectiva máis intelixente, menos obvia". Ese cambio de perspectiva vén acompañado dun maior protagonismo doutros compoñentes do grupo, especialmente de Xulia F. Neira, a baixista. "Cando Xulia entrou no grupo supuxo unha auténtica revolución para todos", afirma o cantante, "non só porque é unha baixista moi boa, senón porque ten unha voz moi persoal e unha forma de enfrontar a música moi particular. Nos ensaios decatámonos do gran carisma que ten, mais desde unha personalidade moi tranquila, moi lonxe do afán de protagonismo. O certo é que, en xeral, estamos volvéndonos máis corais, repartíndonos as tarefas e intervindo en todos os procesos. Como grupo, estamos nun momento moi doce". Pero Ruxe Ruxe segue servindo relampos de crítica transmitidos en clave ("Viva el rey"), refachos de rabia eléctrica ("Zombies e licores") e afiadas ironías ("Autoodio") que lembran por que a banda se mantén á cabeza do punk nacional. Mesmo se pode escoitar un recitado de Rosalía de Castro en ruso que matiza a enganosa suavidade pop de "Radiactiva". A enerxía non se diluíu, transmutou en algo máis experimentado. A verdade é que é un disco moi ecléctico e moi oitenteiro", matiza Neira, "pero claro, os principios que nos guían permanecen aí. Se cadra, a idade fíxonos aínda máis radicais". Ruxe Ruxe e o orgullo rock da aldea A carón destas pezas, o disco de Ruxe Ruxe presenta outras cancións menos previsíbeis como "Vaia onde vaia", "Lévame á festa" ou a hilarante "Aliens en Samil", baseada nun artigo escrito polo crítico e escritor Xosé Ramón Pena. Ademais, a banda recupera "Scórpio", o tema inspirado no texto de Ricardo Carvalho Calero que se gravou para o disco do XXVIII festival A Mocidade coa Língua, organizado pola Coordenadora de Equipas de Normalización Lingüística de Ferrol en maio de 2021. Video e presentación en Compostela O lanzamento do disco vén acompañado da estrea, na canle de Youtube da banda, do videoclip, de "Crebas", unha curta de animación que parte dunha idea de Ramón Díaz, coa firma de Diego Pérez 'Diebujitos'. "É un vídeo que nos fai pensar no afortunados que somos por ter amigos con tanto talento", confesa Neira. "A canción é das máis interesantes que fixemos nunca, pero ver o videoclip é unha experiencia abraiante". Unha noite no interior dunha faísca presentarase na sala Capitol de Santiago de Compostela o vindeiro sábado 25, onde o grupo, ademais de presentar as novas cancións, contará con algúns invitados que prefiren non desvelar. "Sempre me pareceu algo perverso utilizar os invitados como reclamo para vender entradas", di Neira. "Aínda que aquí a cuestión económica é o de menos, o importante é que veña xente que saiba desfrutar da música". “Estes 20 anos para nós pasaron en 20 segundos” Case tres décadas á fronte do punk galego A mediados da década de 1990, catro amigos do instituto -dos cales tres permanecen como núcleo duro da banda- xuntáronse para formar Ruxe Ruxe, cun ollo posto nos Clash e nos Pogues e outro nos Diplomáticos do Monte Alto e en Zënzar. Mesturaron ironía e crítica social con punk e sons tomados da música tradicional, e aquela confluencia marcou diferenzas co que estaba soando nos escenarios do país até o momento. Nos vinte e sete anos ininterrompidos que levan tocando, gravaron 17 discos e convertéronse nunha referencia ineludíbel, explorando o ángulo máis rock do punk. Discos como Fervendo, Comercial ou Xigantes outorgáronlles o favor do público, e concertos como o que deron xunto a Zënzar en memoria do anarquismo coruñés e a represión franquista sufrida nas Atochas lembraron que o inconformismo e a contestación tiña unhas profundas raíces éticas. Foron alcumados como "o último grupo bravú", pero a súa extensa traxectoria probou que a súa música non colle nunha etiqueta. Con Unha noite no interior dunha faísca volven dar unha reviravolta que xa probaron máis dunha vez nestas case tres décadas de itinerario musical: cambiar sen deixar de seren eles mesmos. Ruxe Ruxe: 'Un mundo perfecto'