Olga Novo: "A creación son unhas vacacións constantes"

-O primeiro que cómpre preguntar é se unha escritora da súa fama colle vacacións. Por suposto, como todo o mundo. Eu ademais de escritora son docente, polo tanto, teño as vacacións do meu traballo. Porén, no que se refire ao descanso do exercicio poético ou da creación, penso que a creación é por si mesma unhas vacacións constantes. Coido que o exercicio creativo é xa un descanso permanente dado que é unha actividade de liberación integral e profunda. -Durante o período estival, que actividades lle gusta realizar no seu tempo libre? Adoito estar coas persoas que quero. Gústame moito viaxar, aínda que, ultimamente, coa situación que temos debido á pandemia da Covid-19, é máis complicado. No entanto, pola Galiza semella máis factíbel. En xeral durante o verán gústame estar coa xente que quero, pasear, ir á praia e as típicas cousas que fai todo o mundo. "Recomendo visitar a Ribeira Sacra pola humanidade do seu patrimonio" -A Covid-19 mudou, e continúa a mudar, os plans vacacionais de todos e todas. Vostede pensa viaxar este verán aínda que sexa polo país? E en chave aventureira ou turista? Si, probabelmente pola Galiza. Pero non como turista, a verdade é que non me sinto moi identificada con esta palabra. Hai un verso dun poeta que é moi importante para min, que di nun dos seus poemas “eu son alguén que anda por aí”. A palabra turista, dalgunha forma, implica que un non é do lugar ao que vai, e como eu non creo nas barreiras e nas fronteiras, eu síntome de todos os lugares aos que vou. -Recoméndenos un libro, ou unha película ou grupo de música para desfrutar este verán. Pois recomendaría o libro El infinito en un junco, de Irene Vallejo; un libro de longo alento para ler coa calma que se pode ter no tempo de verán, durante as vacacións, e desta forma poder gozar del lentamente. No referido ao cine, se tivese que escoller un filme diría Liberté, do director francés Tony Gatlif. Para rematar, gustaríame recomendar calquera punto da Ribeira Sacra porque, máis alá de ser patrimonio da humanidade, o que realmente importa é a humanidade do patrimonio.