Jules Verne regresa aos mares da Galiza
A editorial recupera a versión de Mercedes Pacheco e Llerena Perozo que Ir Indo editara en 2003. Engádelle, amais do prólogo, ilustracións de Dani Padrón. “É curioso que o Capitán Nemo chegase a Vigo na ficción literaria e anos despois o fixese o seu creador, mais sen que iso estivese nos seus plans”, escribe Costas, quen avanza posíbeis motivos desta incursión: “Estaba pendente das técnicas que se empregaban nas expedicións de busca do suposto tesouro dos galeóns afundidos en Rande en 1702”.
“A súa obra é absolutamente monumental e resultou fundamental para o meu desenvolvemento como lectora”, sinala. E de escritora. Cando Ledicia Costas descubriu que Verne (Nantes, 1828-Amiens, 1905) estivera en Vigo, decidiu embarcarse na súa propia homenaxe: Jules Verne e a vida secreta das mulleres planta (Xerais, 2016). O autor da Volta ao mundo en 80 días estivera na cidade do sur da Galiza en 1878 e en 1884, en ambas as dúas ocasións de maneira casual e derivada de problemas de navegación.
Mais o que realmente atrae a Costas das Vinte mil leguas non ten unicamente a ver coas relacións galego francesas. “O que me entusiasmara fora o secuestro. Que vaia no Nautilus un home que non pode saír, a sensación de claustrofobia...”, expón, “e as fantásticas criaturas, o craquen, todo ese misterio”.
En galego
Esta edición non é a única obra de Verne traducida ao galego. Baía Edicións publicou Cinco semanas en globo (2005, en versión de Mari Carmen Campos) e Miguel Strogoff (2012, a cargo de Ánxela Gracián). Ademais Valentín Arias pasou ao galego Viaxe ao centro da terra (Xerais, 1985) e Da terra á lúa (Do Cumio, 1988). Tamén de Gracián é A illa misteriosa (Xerais, 2014). O castelo dos Cárpatos (Urco, 2012) saiu traducida por Ana Iglesias Otero.
“Hai un sector da literatura que responde a prexuízos e mirou Verne por riba do ombreiro”, conclúe Costas, “pero agora estase a dignificar a súa figura na Galiza e en Vigo”. De feito, mesmo detecta a súa pegada nalgún dos títulos de Tintiman de Jaureguizar ou nos traballos do xornalista Eduardo Rolland, investigador dos contactos entre o escritor francés e Vigo. “Para min foi un verdadeiro agasallo escribir este prólogo”, finaliza.