Tormentosa historia de amor xuvenil

Nos últimos anos, Vaca Films acostuma producir, cando menos, un blockbuster ao ano. O pasado, ademais, probou no mundiño "series" triunfando coas magníficas A unidade, creada por Dani de la Torre e Alberto Marini para Movistar+ e A desorde que deixas, feita por Carlos Montero para Netflix. Ambas as plataformas están involucradas en Até o ceo: Movistar+ na coprodución e Netflix adquirindo os dereitos para facer unha serie que vai continuar onde remata o filme de Daniel Calparsoro, un filme posposto en cinemas en varias ocasións e que agora se pode ver en alugueiro baixo demanda. Até o ceo / Daniel Calparsoro / 2020 / 113 min O guión, de Jorge Guerricaechevarría (Celda 211), céntrase en Ángel (Miguel Herrán), un mozo orfo que traballa nun taller e vive nunha barriada marxinal dos arrabaldes de Madrid xunto a seu avó. Unha noite coñece nunha disco a Estrella (Carolina Yuste) e a Poli (Richard Holmes), o mozo desta e xefe dunha banda de atracadores. Pronto Ángel é captado pola banda comezando unha escalada de atracos e diñeiro fácil. Cando coñece a Rogelio (Luis Tosar), un dos tipos máis perigosos da cidade, consegue ascender e converterse no seu protexido amasando unha gran cantidade de diñeiro e poder. Mais chegar "até o ceo" terá consecuencias que Ángel non será quen de soportar. No fondo, unha tormentosa historia de amor xuvenil entre un mecánico e unha perruqueira que se volve tráxica por mor da imparábel inercia do poder do diñeiro. Herrán e Yuste conseguen transmitir gran química e naturalidade facendo gañar enteiros a un thriller romántico ao que, quizais, só cabe achacarlle que Tosar estea un pouquiño desaproveitado. Pero claro, tampouco era cuestión de eclipsar o verdadeiro protagonista. Cinema "quinqui", actualizado ao século XXI, aderezado con música tecno-urbana de Mala Rodríguez e Carlos Jean, xunto a un espectacular deseño de produción e unha estética, entre poligonera e luxosa, confeccionada por un impecábel deseño de produción e dirección de fotografía firmada por Josu Inchaustegui (A sombra da lei). Supón a terceira colaboración de Calparsoro con Vaca Films após Invasor (2012) e Cen anos de perdón (2016); un tándem no que o director catalán semella sentirse moi a gusto. Tanto, que en Até o ceo destila unha deriva de retorno as súas prometedores orixes de xuventude marxinal (Salto ao baleiro, Pasaxes, Asfalto) engadindo rumbos narrativos que rememoran o mellor Guy Ritchie ou Spike Lee. Atención tamén ás impactantes escenas de persecución. Nada que envexar con calquera superprodución de Hollywood.