Un superman comunista

No filme mantense a mesma estrutura que na historia orixinal, mais tamén mudan cousas que enervarán, e mesmo cabrearán, a amantes acérrimas da obra de Millar. Con todo, cinematograficamente falando, estamos ante unha das mellores achegas de DC-Cómics dos últimos anos. Superman: red son | EUA | Sam Liu | 2020 | 84 minutos O responsábel, para ben ou para mal, das discusións que poidan xurdir ao remate do filme é J.M. DeMatteis, guionista curtido en decenas de series e películas animadas, tanto de DC como de Marvel e que aparece nos agradecementos especiais do Joker de Joaquin Phoenix, nada menos. O director Sam Liu, tamén cabeza visíbel de multitude de filmes de superheroes en formato debuxos animados, é quen conduce o leme desta esperada adaptación. Superman é criado por Stalin (curiosamente, "home de aceiro" en ruso). Loxicamente convértese nunha icona soviética a prol do pobo e da igualdade, cousa que non gusta nada aos EUA, que ven ameazado o dominio xeopolítico polos comunistas. Resulta que o home máis intelixente do planeta é Lex Luthor, que, ademais, está casado coa intrépida xornalista Lois Lane. Para acabar co Superman soviético, Luthor constrúe Superior Man, un Superman creado xeneticamente que resulta ser máis supremacista e fascista que Trump. E até aquí podo ler... Como é de supor, o xiro nas personaxes é unha constante na historia; a cada cal máis sorprendente: Superman comunista; Lane namorada de Luthor, un humanista; Wonder Woman simpatizante da URSS e amiga de Superman; o poder de Lanterna Verde ao servizo do exército norteamericano; Batman un terrorista... Pasa a metraxe e o corpo pide máis, que non acaben nunca as cínicas reviravoltas ao cómic orixinal de Jerry Siegel e Joe Shuster. Pero ao final chega... e non para ben. Malia a solemnidade e o cheiro ianqui do desenlace, o filme ben merece un visionado como mínimo... Non pola animación, pola que non destaca precisamente, senón pola liberdade absoluta á hora de abordar a ficción política, a falla de prexuízos na resolución violenta de conflitos e o ton tráxico de consecuencias descomunais. Un deleite para os sentidos e a imaxinación. Con filmes como Superman: Red Son é difícil non pensar que ultimamente as únicas películas decentes de DC-Cómics son as de animación... O Joker de Joaquin Phoenix sería a excepción que confirma a regra.