Quen salva unha vida salva o mundo enteiro

Entre decembro de 1938 e o 1 de setembro de 1939, día da invasión de Polonia polos nazis, un corredor de bolsa británico, de orixe alemá, chamado Nicholas Winton, salvou dunha morte segura 669 nenos e nenas refuxiadas da cidade de Praga. Contou coa inestimábel axuda de Doreen Warriner, Martin Blake, Trevor Chadwick, Beatrice Wellington e outras persoas, como a súa propia nai, que conseguiron crear unha engrenaxe burocrática e de axuda humanitaria vía ferrocarril entre Londres e a capital checa. Unha historia que quedou no esquecemento durante 50 anos, e que saíu á luz da maneira máis inesperada. Malia os paralelismos, non estamos ante A lista de Schindler “á inglesa”, senón dun emotivo biopic sobre un home corrente occidental que, movido polos seus ideais, fai algo extraordinario pero que el non considera tal, senón que vive atormentado media vida por todas esas nenas e nenos que non puido salvar. Cando a súa muller atopa un maletín con toda a documentación do “salvamento”, a historia acaba saltando aos medios de comunicación provocando que Winton obteña un merecido recoñecemento cando case ten 80 anos. Desde entón non cesaron de chegarlle moreas de homenaxes... e Winton viviu até os 106 anos. Unha incríbel e lacrimóxena historia de época, por desgraza con moitos paralelismos cos tempos que nos toca vivir, baseada na novela biográfica escrita pola súa filla, Barbara Winton, e dirixida por James Hawes no seu debut na gran pantalla após máis de dúas décadas forxado na televisión en series como Dr. Who, Penny Dreadful ou Black Mirror. De feito, Os nenos de Winton aínda destila certo deixe televisivo e ben podería pasar por unha película para televisión senón fose por unha factura cinematográfica e un equipo técnico e artístico de luxo. Encabeza o reparto o inconmensurábel Anthony Hopkins, que dá vida a Nicky Winton na vellez e polo que xa paga a pena ver o filme, e ao que acompañan estrelas como: Lena Olin, Helena Bonham Carter ou Jonathan Pryce. Na banda sonora temos ao compositor alemán Volker Bertelmann, gañador dun Óscar o ano pasado pola música de Sen novidade na fronte, e nos efectos especiais a Chris Reynolds, gañador dun Goya por Ágora, de Alejandro Amenábar. Un filme que descubrirá unha historia pouco coñecida máis aló das fronteiras británicas e que, ademais, axuda a concienciar que aquilo non é cousa do pasado, senón que actualmente no mundo hai máis de 100 millóns de persoas refuxiadas, unha cantidade que debería estremecer, como pouco, as conciencias.