Quen gardará os Gardiáns?

Cinco anos despois do seu despido da Marvel, James Gunn volve pola porta grande, e cunha chea máis de cartos no peto, para pechar a triloxía de Gardiáns da Galaxia coa que, agora si, se despide definitivamente (?) de Marvel para se centrar en DC nun proxecto confidencial sobre Superman (titulado Superman Legacy) do que pouco se sabe até o momento pero que promete xerar unha morea de hype en redes sociais de aquí até a data da estrea (2025). Semella que lle deixaron bastante liberdade creativa neste "Volume 3" dos Gardiáns, condición sine qua non para que Gunn aceptase o retorno. Continúa habendo as brincadeiras e chistes malos que caracteriza a franquía, pero esta última entrega é moito máis escura, crecendo en violencia, horror e mortes grotescas, seguindo a estela marcada por el mesmo nos traballos previos que fixera para DC: O escuadrón suicida e a serie O pacificador. Unha terceira parte que cheira a despedida e disolución do grupo pero que tamén deixa a porta aberta a unha posíbel continuación con outros Gardiáns. Rocket cae ferido de morte por mor do ataque de Adam Warlock e, curiosamente, só poderán salvalo se atopan o tipo que o converteu nun mapache falangueiro e hiperviolento. A escusa antóllase bastante pillada con pinzas, mais serve para poder introducir a orixe de Rocket a través duns interesantes, e un tanto terroríficos, flash-backs. O vilán, autodenominado "Alto Evolucionador", é un científico tolo, narcisista, fanático, con ínfulas darwinistas, ideario kantiano, ton shakesperiano (grazas á formación teatral do nixeriano Chukwudi Iwuji, que o interpreta) e cun careto que ben podería saír do maxín do mesmísimo Clive Barker (Razas de noite). Un vilán moi interesante e, coma case sempre, un chisco desaproveitado. O filme aguanta grazas á ben sabida combinación de humor (a da cenoria é puro esmendrelle), aventura, batallas espaciais, pelexas e efectos especiais. Unha fórmula que sempre funciona neste tipo de filmes co aliciente de que Gunn soubo aderezar con certa dose de terror (ollo á chiscadela a The Thing) xiros ben dosificados que fan avanzar a historia e un par de interesantes mundos: un biotecnolóxico ao estilo Cronenberg e outro que inicia unha subtrama a medio camiño entre Star Trek: Misión Salvar a Terra e A illa do Doutor Moreau. Remata a triloxía como empezaba a primeira, coa canción "Come and Get Your Love" de Redbone, que fará mover os pés e, quizais, saltar algunha lagrimiña... Folga dicir que tamén hai secuencias pos-créditos.