A película definitiva de viquingos

Na súa terceira longametraxe coma director, Robert Eggers demostra ser un dos cineastas con maior proxección e talento do momento, e cun dos futuros máis prometedores da súa xeración. E aínda non cumpriu os corenta. Após sorprender con A bruxa e O faro, o actor e produtor sueco Alexander Skarsgård fixouse nel como candidato idóneo para levar a porto un proxecto que levaba desenvolvendo hai uns dez anos: facer a película definitiva de viquingos. Eggers non só aceptou o encargo, senón que se involucrou de cheo no proxecto. O home do norte / The Northman / Robert Eggers / EUA / 2022 / 136 min. Vai dun príncipe nórdico preadolescente que debe vingar o asasinato de seu pai, salvar a súa nai e matar o seu tío. Cando medra, convértese nun temíbel berserker, unha máquina de matar implacábel, membro dunha horda de viquingos dedicada asaltar aldeas eslavas. Ao coñecer o paradoiro de seu tío, infíltrase como escravo na granxa que este rexenta en Islandia co gallo de poder planear a súa ansiada vinganza. Traxedia shakesperiana mística e primaria que, en realidade, bebe da propia fonte na que se inspirou William Shakespeare para escribir Hamlet, que non é outra que a historia de Amleth, escrita a finais do século XII en base a multitude de lendas nórdicas de tradición oral. Unha sorte de Xogo de tronos "á viquinga", e un tanto gore, cun protagonista que Eggers define como unha mestura do Andrei Rublev de Tarkovsky e o Conan de Milius. Eggers desprega toda a súa imaxinería visual nos momentos oníricos e mitolóxicos, lembrando poderosamente os seus anteriores traballos. Por se iso fose pouco, resulta rompedor nas escenas de batalla optando por longos e traballados planos secuencia sen cortes (ou ben simulando un plano secuencia ao estilo Birdman ou 1917). Meticulosa ambientación, co asesoramento de expertos en historia e folclore nórdico; atronadora banda sonora acompasada con instrumentos da época; fotografía impecábel, do seu habitual colaborador Jarin Blaschke; elenco cheo de estrelas en cernes e consagradas...Haille moitas cousas que eloxiar ao Home do norte e poucas que obxectar. Quizais a única é xusto o protagonista. Alexander Skarsgård fai un traballo de interpretación física impresionante, de dez, mais cando ten diálogo afloran as súas carencias interpretativas. Sendo suaves, digamos que non herdou precisamente o talento de seu pai (Stellan) pero, claro, é o produtor principal e era unha condición sine qua non que el fose o prota. Quizais con outro actor, ou menos diálogo, o filme sería, efectivamente, a película definitiva de viquingos.