Hai películas que marcan

Hai películas que marcan, pero a primeira que vemos nunha sala de cinema é unha experiencia única e inesquecíbel que nos acompaña de por vida, queda na memoria afectiva e sensorial e inflúenos de maneiras insondábeis a diferentes niveis. Cando a miña filla dixo que quería ir ao cinema, saltei de alegría. Foi decisión súa. Non a condicionamos. Mais cando dixo que quería ver Wish, saltaron todas as alarmas. Unha peli Disney ía ser o seu primeiro recordo... cando a miña primeira, nun cinema, foi Flash Gordon no Teatro María Casares da Coruña (aka Teatro Colón), máis ou menos á mesma idade que ten ela agora. Pero antes de ser un crítico de cinema gafapasta cheo de prexuízos, son pai. Así que, respirei fondo e alá fomos! A cousa tiña toda a pinta de estar “inspirada” en Vera e o reino do Arco Iris. Unha estrela “amarela” que concede desexos, unha moza que os pide, desexos en bólas, que aquí garda un rei nunha sala secreta en lugar dun neno nunha mimosa, e bólas azuis en lugar de amarelas, pero, en esencia, o mesmo conto. Ademais comeza co “orixinal” recurso de abrir un libro, cancións nada máis comezar, animación imitando a tradicional (pero a medio camiño) e un malo que parece bo pero que non engana ninguén... Prometía ser unha hora e media moi longa. Como subtrama “oculta” hai unha homenaxe velada aos 100 anos de Disney que se pode apreciar nos sete amigos de Aisha, inspirados nos ananos de Brancaneves; algún personaxe doutros filmes en modo crossover; que o avó de Aisha vai cumprir, xustamente, 100 anos; ou que os títulos de crédito, ademais de estar cheos de siluetas estreladas de coñecidos personaxes Disney, teña un postcrédito onde se pode ver o título da canción máis intimamente relacionada con Disney desde Pinocho. A simple vista non é para tirar foguetes, pero rascando un chisco ten máis cousas das que aparenta. A canción flamenca do inicio e unha arquitectura andalusí fan que, de súpeto, o filme tome outro cariz. O rei “español” ten o poder de conceder desexos e pide aos seus súbditos que lle entreguen o seu desexo máis desexoso para gardalo, pero nunca pensa devolvelo. Unha forma de ter a plebe sen espírito, apagada e sen posibilidade de derrocalo. Un ditador de manual. Aisha, unha moza sen sangue real e que non ten por obxectivo casar con ninguén, descobre o seu malvado plan e trata de derrocar o rei coa axuda dos amigos e unha estrela. Vaites! Un filme Disney republicano e antifascista. Nin tan mal que fora o primeiro filme no cinema da miña filla.