Un filme activista impecábel

Shaka King aborda a historia real de Fred Hampton (Daniel Kaluuya), presidente do partido das Panteras Negras, e do home que o traizoou, William O’Neal (LaKeith Stanfield), un soprón infiltrado polo FBI; o “xudas” do título. Hampton era un home temido polo Goberno estadounidense, un home capaz de unir e levantar ao pobo, un mesías... e non só para os negros, pois a loita das Panteras Negras non era unicamente racial, que tamén, senón de clase: contra o capitalismo. Salvando as distancias, estamos ante unha historia con certos paralelismos coa vida (e morte) de Moncho Reboiras, pero tamén de plena actualidade: desde a maquinaria das “cloacas do Estado” (que puxo en marcha J. Edgar Hoover para librarse de Hampton), até a violencia e o racismo endémico da policía, pasando pola loita antifascista ou as consecuencias das políticas ultraliberais. Filme para o gran público con mensaxe reivindicativa do movemento a prol dos Dereitos Civís e cunha posición a favor das Panteras Negras, considerado un grupo terrorista, aínda que, iso si, en ocasións faino dunha maneira algo tibia, como na pasaxe na que Hampton arenga en modo “predicador” as masas. Non chega a diluír a mensaxe nin tampouco chega á equidistancia pero si que provoca que non teña unha mensaxe tan potente como si tería en mans de xente como, por exemplo, Spike Lee. Xudas e o Mesías negro / Judas and the Black Messiah / Shaka King / EUA / 2021 / 126 min. Porén, a humanización do “xudas” O’Neal xoga moi a favor do relato. As dúbidas, contradicións e altibaixos deste personaxe é do máis destacado do filme malia que o Óscar a Mellor Actor de Reparto acabara decantándose do lado de Kaluuya, e non de Stanfield, que tamén estaba nomeado nesta categoría. De feito, a extraordinaria interpretación de Stanfield pasoulle factura psicolóxica até o punto de ter que ir unha tempada a terapia. O outro Óscar, dos dous que levou Xudas e o mesías negro, foi para a cantante e compositora H.E.R. (Gabi Wilson) pola extraordinaria canción "Fight for You". Un filme activista impecábel en todos os aspectos, revelador, educativo e con grandes interpretacións. Aguanta ben as dúas horas malia ter algún fallo de ritmo rematando, como non podía ser doutra maneira, con vídeos de arquivo das personaxes reais interpretadas e o que foi de cada unha das personaxes importantes e do partido das Panteras Negras. Típico mais necesario e, ademais, se agardamos a ver os títulos de crédito (cousa sempre recomendábel) atopamos a agradábel sorpresa de que varias desas imaxes están sacadas da curta documental "Black Panthers" da grande Agnés Varda.