Expediente Warren: obrigado polo demo

Terceira parte das andainas dos Warren, famosa parella de demonólogos investigadores do paranormal, e oitava entrega da franquía do universo The Conjuring formada por cinco spin-offs: La Llorona, A monxa e tres sobre a “encantadora” boneca Annabelle. Os casos das anteriores dúas partes das achegas centradas nos Warren mesturábanse con outros que, xustamente, daban pé a eses spin-offs, mais en Obrigado polo demo optaron porque todo formara parte dun único caso, unha clara evidencia de que as responsábeis non teñen moita intención de estiraren moito máis a fórmula que tantos éxitos deu. Comeza co caso do exorcismo de David Glatzel (Julian Hilliard), un neno de once anos posuído polo diaño e cuxa historia xa fora adaptada no filme televisivo dos anos 80 Poseídos, interpretado por Kevin Bacon. O conxuro acaba saíndo regular: o demo abandona o corpo do cativo pero entra no de Arne Johnson (Ruairi O’Connor) e Ed Warren (Patrick Wilson) remata ferido de morte. Máis cedo que tarde, Arne comete un acto sanguinario do que é claramente culpábel, mais os Warren pretenden introducir o atenuante xudicial de que foi “obrigado polo demo”. Para iso han de presentar probas, e Lorraine Warren (Vera Farmiga) empregarase a fondo nesa tarefa... The Conjuring: The Devil Made Me Do It / Michael Chaves / Reino Unido-EUA / 2021 / 112 min. As regras do xogo están demasiado ben definidas. Apenas hai cabos soltos nin marxe para que a imaxinación traballe, cousa que vai en detrimento da sensación de desacougo e pavor que provoca o descoñecido e inexplicábel. De feito, Expediente Warren 3 case pode definirse máis coma un thriller de aventuras de loita do ben contra o mal que un filme de terror. Terror, que o hai, quizais demasiado recoñecíbel e pouco suxestivo, pero que está ben integrado e funciona cando ten que funcionar. Iso si, se o que queres é pasar medo probabelmente esta non sexa unha boa elección. Unha historia un pouco predicíbel, tanto na trama como na forma de presentar as fases (caso inicial, investigación, revelación e pelexa final), nótase certo piloto automático na súa realización. Porén conta tamén cuns cantos momentos álxidos de tensión, suspense e control dos tempos. Moita atención á elipse da cea dos Warren coa avogada na que lle presentan a Annabelle, a escena da cama de auga ou ese plano mallado do Exorcista no que o pai Merrin (aquí Gordon) está a piques de entrar na casa. Sen estar á altura das súas predecesoras aguanta bastante ben a carga de ser unha terceira parte dunha saga case esgotada logrando non defraudar a recua de fans, e iso é o importante. &rsaquo; www.facebook.com/criticadcinema