Espido fronte á cámara

Cando Gonzalo Suárez comezou estudar cinema, non imaxinaba que a súa ópera prima acabase sendo un documental autobiográfico que tardaría case quince anos en ver a luz. Pero, quen podía prever que subiría ao coche equivocado? A Cero.5 / Gonzalo Suárez Garayo / Galiza / 2021 / 78 min. / En Filmin O 12 de novembro de 2006 mudou a vida de Gonzalo Suárez para sempre. Gonzalo rematara xa os estudos de cinema en Madrid e albiscaba un futuro incerto, pero cheo de ilusión por se converter en cineasta, a súa gran paixón. Ese día sube un coche que sofre un fatídico accidente de circulación deixándoo prostrado nunha cama dun hospital de Valladolid. Diagnóstico: lesión medular. Deixa de ter mobilidade nas pernas. Ao pouco de ingresar no hospital, Gonzalo pide unha cámara de vídeo e comeza filmar desde a cama do hospital. Aínda non ten moi claro con que fin. Seica un pouco por terapia, un pouco por esa obsesión herdada de seu pai, que adoitaba filmalo todo. Gonzalo tamén o filma todo, coma seu pai. Da cama pasa á cadeira de rodas. Nunca deixa de filmar, pero agora faino a cero.5 metros do chan. De regreso a Vigo, a súa vila natal, comeza afrontar a nova situación. Topa con Pablo Beiro, presidente e fundador da Asociación de Minusválidos Físicos de Vigo (AMFIV), que lle propón probar un adestramento co equipo de baloncesto. Gonzalo acepta. Non é moi bo, pero decide seguir adestrando con eles. Por vez primeira, desde o accidente, Gonzalo séntese integrado e cunha actividade que lle motiva. Mais axiña se decata de que o AMFIV está na elite do baloncesto en cadeira de rodas e el non conta nin coas condición físicas nin mentais para soportar o alto nivel exixido. O groso do filme componse de gravacións caseiras filmadas polo propio Gonzalo e a súa contorna, pero tamén hai animacións 2D, secuencias realizadas por Noemí Chantada (atención ao plano cenital da piscina) ou a impagábel presenza de Paula Cons na produción e asistencia de dirección. A cero.5 non é un documental arredor da superación, nin sequera se trata dunha biografía do propio Gonzalo Suárez, aínda que o pareza. A cero.5 parte da verdade máis xenerosa dun Gonzalo Suárez que se ispe fronte a cámara, de maneira literal, para compartir as súas reflexións máis sinceras desde o seu forzado novo punto de vista. Un documental arredor da adaptación, o fracaso, a obsesión, a aceptación e o desapego. Un proceso de reconstrución cheo de verdade e emoción que descobre o mundo do baloncesto en cadeira de rodas e a un talentoso cineasta que demostra que unha historia ben contada non precisa de artificios.