Dúas horas de auténtico cinema

Desde o seu primeiro Óscar por Nader e Simin, unha separación, Asghar Farhadi comezou a alternar traballos no estranxeiro: primeiro, en Francia, realizou O pasado e, após gañar o segundo Óscar por O viaxante e dando aquel memorábel discurso contra as políticas de Trump que tanto lle proeron, dirixiu o thriller de coprodución europea Todos o saben, con Penélope Cruz, Javier Bardem e Ricardo Darín á fronte. Un heroe podería ter sido o seu terceiro Óscar para Irán, mais quedou fóra das nomeacións, penso que inxustamente. A historia céntrase en Rahim, un presidiario con dous días de permiso nos que pretende saldar a débeda que o mantén na cadea. Para facelo vai vender unhas moedas de ouro que atopou a súa noiva nun bolso esquecido nunha parada de bus. A cousa tórcese cando non conseguen o diñeiro suficiente e o acredor rexeita cancelar parte da débeda. É aquí cando Rahim, no fondo un tipo con valores, decide devolver o bolso a súa lexítima dona e regresar ao cárcere. A súa "desinteresada" acción non cae en saco roto. Pronto as televisións interésanse pola súa fazaña e, da noite ao día, convértese no tipo máis famoso do país: un heroe. Desde o inicio, o protagonista –xenial Amir Jadidi– vese abocado a tomar decisións segundo van variando as circunstancias. De inicio, sempre procura ser fiel aos seus principios, porén, o seu entorno e a consecuencias de dicir a verdade, fanlle terxiversar un chisco a realidade. Pero a mentira piadosa que pretendía protexer a súa namorada acaba provocando unha reacción en cadea que, paseniño, vaille complicando a existencia máis do desexado. Fábula existencialista con toques de comedia, a medio camiño entre Heroe por accidente (1992, Stephen Frears) e A última noite (2002, Spike Lee), na que Farhadi volve crear unha historia desde o local ao universal, deixando patente o seu particular estilo e tocando temas tan globais como a familia, a burocracia, a posverdade ou a influencia das redes sociais. Constrúe novamente un guión redondo escrito coa precisión dun cirurxián apuntalado en xiros realistas que se van acomodando a medida que o protagonista vai tomando decisións, en aparencia, inofensivas pero que, ao final, acaban por converterse nun "causa-efecto" demoledor. Un filme para deleitarse durante dúas horas de auténtico cinema. Unha historia dinámica, con boas actuacións e, sobre todo, moi aditiva. Atrapará a propios e estraños. Quen aínda non se achegase á obra de Farhadi ten agora a oportunidade. De seguro sairá con ganas de máis.