A discapacidade é un estado mental

Presentou o filme na Berlinale 2019, onde gañou o Premio do Público na sección Panorama e, claro, a plataforma Netflix non tardou moito en poñer as gadoupas streaming nela para acabar levando a distribución internacional. 37 Segundos | 2019 | Xapón | Hikari | 115 minutos A historia, escrita tamén por Hikari, narra as tribulacións de Yuma, unha moza mangaka con parálise cerebral que vive coa súa sobreprotectora nai. As súas limitacións non lle impiden ser unha grande artista gráfica que colabora nunha publicación de éxito, mais toda a fama recae na súa atractiva amiga que, ademais de ser unha estrela youtuber da banda deseñada, procura que non se descubra que Yuma traballa con ela. Cando Yuma presenta un dos seus traballos nunha editorial porno invítana a que, antes de empregarse para eles, deberá coñecer de primeira man o que vai debuxar. Na primeira parte do filme seguimos de maneira case documental o percorrido diario desta heroína en cadeira de rodas. As dificultades para se vestir, bañar ou ir pola cidade engadidas á abafante relación coa nai e á amizade tóxica da súa colega de traballo, coliden cos seus soños de se converter nunha gran mangaka. O carisma da actriz protagonista fai que o conto aguante até que entra o xenial xiro argumental cando comeza a procurar maneiras de manter unha relación sexual dunha santa vez. A segunda metade comeza tras unha intensísima secuencia entre nai e filla no baño. Brutal, pero algo estraño acontece na acción porque, de súpeto, parece un filme completamente distinto. Un pouco con calzador (todo hai que dicilo) entramos nunha lacrimóxena subtrama familiar máis propia dunha telenovela turca que da audaz historia que estabamos a presenciar. Durante varios minutos resulta desconcertante este cambio tan radical, mais, xusto na parte final, destápanse os motivos ocultos da directora-guionista-produtora, que non son outros que os de explicar o verdadeiro significado deses 37 segundos do título. O dramón familiar cobra sentido. Reivindicativa, emotiva, tenra, cómica e sacando algunha lagrimiña tamén, consegue inmiscirse en territorios inexplorados (ou pouco explorados no cinema) do mundo das persoas con capacidades limitadas.