Costuras á vista

Por vez primeira unha directora, e ademais non estadounidense, era nomeada a Mellor Dirección nos Premios Oscars pola súa primeira longametraxe onde, ademais, optaba a Mellor Filme, Guión Orixinal (tamén de Emerald Fennell), Actriz Principal (Carey Mulligan) e Montaxe. Ao final quedou só co Óscar a Mellor Guión Orixinal, un premio, como case todos os que se deron, bastante discutíbel; aínda que, claro, para gustos... cores. Unha moza prometedora (Promising Young Woman) / Emerald Fennell / Reino Unido-EUA / 2020 / 113 min. Unha moza prometedora é unha historia de vinganza dunha muller que de día traballa nunha cafetería e pola noite vai "de caza" ás discotecas á procura daqueles que non teñen reparos en forzar a unha rapaza bébeda ou drogada. Un xogo moito menos sádico que Hard Candy (2005, David Slade), pero igual de pedagóxico... Entre saída nocturna e traballo, trata tamén de saldar contas con todas aquelas persoas que estiveron involucradas na violación da súa mellor amiga na universidade, tanto se foi de maneira activa como pasiva. Non chega ao límite mortal de A estaña que hai en ti (2007, Neil Jordan) pero si que se achega moito á transgresión visceral e provocación de As amantes relixiosas (inédita, dun servidor). A xustiza pola man dunha moza que non está tola nin tampouco ten manía persecutoria contra os homes. De feito, aínda exercendo o rol de anxo vingador, está bastante equilibrada en valores, feminismo e respecto. Incluso, no medio do caos que provoca, logra manter un romance idílico cun antigo compañeiro de clase. Impresionante Carey Mulligan que acabou perdendo o Óscar contra Frances McDormand por Nomadland á que ben lle podería ter gañado... e ninguén diría nada. O guión obtivo o máximo galardón de Hollywood. Merecíao máis o de Aaron Sorkin. Si, como dixen é cuestión de percepción e gustos mais considero que ao de Emerald Fennell vénselle demasiado as costuras. Sen desvelar como remata, direi que, achegándose ao clímax, desliza varias posibilidades para rematar: final no que gaña a protagonista, final sádico, final pesimista, final moi pesimista, final inesperado, final feliz ou final agridoce. Digamos que opta "polo que máis convenceu aos produtores". Unha moza prometedora pedía a berros outro desenlace menos "típico". Con todo, as trampas de guión e os xiros "hipoteticamente" inesperados non quitan mérito a unha historia ben contada e que engancha de principio a fin. A mágoa é que de arriscar un pouco máis probablemente estaríamos falando dunha memorable obra mestra, e queda "simplemente" nunha peli boa tirando a moi boa, que non é pouco.