Corentena forzosa nunha urbanización inquietante

Malia saber isto, a película do irlandés Lorcan Finnegan en absoluto é predicíbel e, cando o é, consegue que desexemos que non o sexa. A cousa vai dunha parella que anda na procura da súa primeira vivenda. Entran nunha inmobiliaria que ten en exposición unha urbanización de casas unifamiliares ideal para eles; o único que lles bota un pouco para atrás é a rara actitude do axente de vendas (Jonathan Aris). Con todo, aceptan ir botar un ollo. Vivarium | Irlanda-Dinamarca-Bélxica | 2019 | Lorcan Finnegan A urbanización está presidida por un letreiro que reza: “Fogares familiares de calidade. Para sempre”. Outro aviso do que vai vir máis tarde xa que, unha vez que entran, non poderán saír. Aínda que iso non vai ser o peor... Imogen Poots (Green Room) e Jesse Eisenberg (A rede social) son os sufridos protagonistas que deberán convivir, sen caer na demencia, nesta inquietante corentena forzosa que, por un intre, fará que a que nos está tocando vivir pareza un verdadeiro xogo de nenos. Por certo, o neno que dá “sentido tradicional” á parella na fase infantil (interpretado por Senan Jennings) produce tanto, ou máis, arrepío que o Damien da Profecía (1976, Richard Donner). Modélica presentación de personaxes e tamén das “regras do xogo” do particular microuniverso onde se desenvolve todo. A trama vai directamente ao grao, sen reviravoltas nin falsos atallos: pasa isto, logo aquilo, e isto pasa por aqueloutro que pasou antes... E así con todo até o (moi coherente) desenlace final que nos vai deixar con bastante mal corpo, pois non hai que esquecer que estamos diante dunha coprodución europea, e todas e todos sabemos que nos filmes europeos, por sorte ou por desgraza, ten cabida o pesimismo e a desesperanza fronte ás máis condescendentes e predicíbeis producións de Hollywood. Foi galardoada á Mellor Actriz no Festival de Cinema Fantàstic de Catalunya Sitges e tamén acadou un premio no Festival de Cannes, consistente nunha subvención á distribución, entre os recoñecementos internacionais máis destacados. Unha sorprendente e moi orixinal achega de terror psicolóxico e de ciencia ficción, con tinguiduras distópicas, altamente recomendábel para quen deveza de historias tipo Black Mirror ou Twilight Zone.