Coartada cinéfila

Nesta nova "corentena cinéfila" que nos toca vivir, hai que volver procurar a vida máis aló das salas de cinema. As plataformas de vídeo baixo demanda adoitan ser unha boa alternativa xunto con outras opcións que acostumo indicar na escolma da páxina do lado co gallo de facilitar a escolla, sobre todo, se es das que se pasan máis tempo tentando elixir que vendo filmes... Ben, pois dentro desa vasta oferta de alternativas que achegan as plataformas multipantalla, ás veces, aparecen inesperadas sorpresas; e este filme chinés, de título insulso, é unha desas veces. Ovella sen pastor (Wu sha) / Sam Quah / China/ 2019 / 112 min. Ópera prima do malaio Boon-lip Quah, máis coñecido como Sam Quah, nun remake do filme indio Drishyam de Jeethu Joseph, todo un éxito no seu país até o punto que xa fixeran outro remake na India antes deste chinés, e iso que o filme orixinal data de 2013. Vai dunha familia que vive feliz en Tailandia. O pai, Li, é un tipo sen estudos pero un cinéfilo empedernido. Todo o que sabe sácao dos filmes que viu na súa vida e adoita falar de cinema todo o tempo, sobre todo na tasca á que acode a diario. A súa vida convértese nun inferno cando a súa filla maior mata en defensa propia un adolescente que, tras violala nun campamento de verán despois de drogala, trata de chantaxeala co vídeo que gravou. O rapaz resulta ser o fillo dun alto cargo político aspirante a alcalde e da xefa de policía. Li, baseándose nos seus coñecementos cinéfilos, axudará a ocultar o cadáver, eliminar pistas e procurar unha coartada infalíbel que os salven da inminente investigación policial. Ademais ensinará a súa familia tácticas para manipular a verdade e, sobre todo, evitar confesar nos duros interrogatorios que lles agardan. Ovella sen pastor destila cinefilia xa desde o comezo pero tamén nas costuras de guión. Todo está milimetrado, relacionado e procurando dar explicación a cada detalle. Noutro filme cantaría pero neste forma parte do xogo. Unha das referencias confesas é co filme surcoreano Montage, pola forma de acadar a coartada, mais tamén son evidentes as chiscadelas hitchcockianas ou ese final ao estilo Seven (pero con sorpresa máis agradábel), incluso hai paralelismos co Joker e Parasitos na loita entre os humildes e os poderosos. Un thriller que vai de menos a máis e no que queremos que nunca collan os asasinos. Cóidase ben ao principio de pór a policía como corrupta e definir a vítima como un verdadeiro monstro, e que a familia sexa humilde tamén axuda a posicionarnos. Mágoa que ao final opten por tirar do karma.