Ciencia ficción conceptual

Malia ser a segunda longametraxe de ficción dirixida por Juanjo Giménez, non estamos diante de ningún novato no mundo do cinema. Conta con case trinta anos de traxectoria, unha traxectoria parca en longas –hai vinte anos que dirixiu a primeira, titulada Facémonos falta (Tilt)– pero profusa en curtas. De feito, en 2016, acaparou todos os focos coa curtametraxe Timecode, nomeada aos Óscar e premiada en Cannes ou nos Goya. Desde os seus inicios, a principio dos 90, pasou practicamente por todos os departamentos: guionista, asistente de dirección, editor, actor, produtor ou no departamento de son. Unha ampla experiencia que resulta chave nun filme como Tres. Tres / Juanjo Giménez / España - Francia - Lituania / 2021 / 104 min. A historia céntrase nunha montadora de son que leva demasiado tempo refuxiada no seu traballo, un oasis no medio da súa caótica situación persoal. Neste punto de partida comeza a notarse xa a notábel experiencia que abrangue Juanjo Giménez no departamento de son: mostra o curioso traballo de foley (efectos de sala), o panel de montaxe, as personaxes falan de frames, de velocidades e recórrese constantemente á típica palmada de sincronización, un xesto que, ademais, inicia o primeiro punto de xiro e todo o que vai vir despois. Resulta que a protagonista, interpretada por unha entregada Marta Nieto, comeza a estar "desincronizada" na vida real. O son vai cuns tres frames de atraso, un atraso que non tarda en ser cada vez máis extenso. A piques está de se volver tola, mais decátase de que quizais teña certas vantaxes estar fóra de sincronía: pode escoitar o pasado máis recente. Unha circunstancia que utilizará no seu propio beneficio para atoparse a si mesma e coñecer a súa verdadeira orixe. Coprodución europea participada por Frida Films e ambientada principalmente en Barcelona. Altérnase castelán e, en menor medida, catalán. Teñen a deferencia de que a parte que transcorre na Galiza sexa en galego. Algo que debería ser o lóxico mais, por desgraza, non sempre o é. Dun tempo a esta parte semella que andamos no bo camiño e todo suma para deixar de lado, dunha vez por todas, os prexuízos de idioma no audiovisual galego. Isto suma. En A chegada, Denis Villeneuve propuña viaxes no tempo a través da aprendizaxe dun novo idioma; en Tres, Juanjo Giménez aposta por viaxes no espazo tempo a través do son. Unha brillante e arriscada proposta de ciencia ficción conceptual e cotiá sen efectos visuais, pero si efectos sonoros. E funciona. Polo de pronto vén de gañar o Méliès de Prata a Mellor Longametraxe no Festival de Sitges.