A prata e o acibeche compostelán. Unha achega á súa historia

A partir do rigoroso traballo curatorial dun especialista como Fernando Martínez Vilanova O esplendor do Camiño. Oito séculos de prataría e acibeches en Compostela mostra no Pazo de Fonseca ao redor de cen pezas dun abano cronolóxico que vai dos séculos XIII ou XX. Trátase, en todos os casos, de obras traballadas en prata ou acibeche que nos permiten un achegamento á historia e ás tipoloxías destas dúas artes. O Esplendor do Camiño. Oito séculos de Prataría e Acibeches en Compostela / Fernando Martínez Vilanova / Pazo de Fonseca, Santiago de Compostela / Até o 24 de setembro A exposición, promovida por Ourives de Compostela e a Universidade de Santiago de Compostela e confomada por pezas cedidas por institucións e artesáns privados, posibilita unha atractiva achega á historia do labor dos gremios da prata e do acibeche, fundamentais na historia cultural da capital de Galiza desde a Idade Media; non por acaso as dúas portas do cruceiro da catedral levan os nomes de Pratarías e Acibecharía, en referencia aos labores artesanais que ocupaban -e parcialmente seguen a ocupar- as respectivas prazas que dan acceso á catedral desde tempos da fábrica románica. Alén diso, o desenvolvemento doutras prácticas artísticas, como o gravado compostelán, non pode ser entendido desligado, por exemplo, do traballo dos prateiros, o que reforza a importancia histórica desta arte. A escolma das pezas responde a criterios de modelos formais e utilitarios, representatividade, autoría e cronoloxía. Neste sentido, cómpre lembramos que pratería e acibeches, salvando a funcionalidade dos seus materiais, comparten, con poucas diferenzas, xéneros e tipoloxías, chegando nas últimas a converxeren e complementárense. Desta forma, a exposición propón unha estrutura que separara os traballos de carácter relixioso e os de carácter civil e, dentro de cada un deles, clasifica as pezas en función dos seus usos. Así, entre as pezas relixiosas, poden encontrase, entre outras, relicarios, rosarios, cálices, copóns, cruces parroquiais ou imaxes devocionais; a respecto da categoría civil esta abrangue xoias, cuncas, pratos, candeeiros ou mesmo amuletos de sobranceiros artífices como Jorge Cerdeira O Mozo, Fernando Mayer, Manuel Lado, Enrique Mayer, Bernardino Otero, Manuel Bacariza, Marcelino, Ricardo Rivas Mejuto, Ricardo Martínez Manuel Dávila ou José Noboa. Toda unha tenza da historia da nosa plástica que non debe ficar reducida á tópica denominación de "artes menores".