Manuel Moldes: vieiros na memoria

Na Sala Universitaria Manuel Moldes da Facultade de Belas Artes en Pontevedra ofrécese unha mostra da produción do pintor a quen está dedicado o espazo coincidente coa súa etapa de profesor na facultade. Trátase, en concreto, da serie Vieiros, de finais dos anos noventa e principios do 2000, exposta xunto con tres debuxos que realizou en 1977 e nunca mostrados previamente. Manuel Moldes: Vieiros na memoria / Manuel Moldes / Comisariado: Sara Donoso / Sala Universitaria Manuel Moldes, Facultade de Belas Artes, Pontevedra / Até o 15 de decembro En Vieiros Moldes convertía o cadro nun territorio sen límites, nun punto de partida para a creación e para a reflexión. Estas obras, reflexo dunha vizosa convulsión creativa, dan forma a un desacougo, un estado mental que naquela altura implicaban unha volta de porca no estilo do pintor pontevedrés, como se unha enxurrada de forzas en tensión fose canalizada, e reflectise a súa visión de aspectos da nosa realidade social sen deixar de ser un exercicio intensamente pictórico, e por tanto xustificábel de seu. Consciente, se callar, da non existencia de rituais mediante os que o mundo poida ser entendido ou controlado, nesta serie o pintor apáñase para vivir cun novo e intenso desacougo, para vivir con el dentro do seu propio ser e plasmalo no lenzo ou no papel, mais sen renunciar á nosa tradición artística, moi consciente de que sen ela é imposíbel entender nada do presente, nin actuar sobre el, tamén nas artes plásticas. En Vieiros a modulación de liñas e cores é o vehículo para a transmisión dunha pulsión interior, non unha pulsión de carácter simplemente expresivo, como decote se interpreta o termo aplicado á obra pictórica, senón máis ben entendida como intensa procura interior que tenta por medio da pintura sintetizar un estado de captación. Hai moito de posta en cuestión ética e estética, de espasmo doloroso (e tamén ao tempo gozoso, no que ten de creación e explosión vital) e de conciencia da relación do ser humano co mundo. O pintor –como moitos homes e mulleres no noso presente- sempre loitou consigo mesmo tentando interpretar o significado dos acontecementos, a súa identidade, as súas esperanzas. A pintura de Manuel Moldes mostra o interese na investigación sobre a cor e a percepción visual ao tempo que expresa axitación e incerteza, un desprendemento da realidade que é tamén unha vontade de comprendela. Os Vieiros son, pois, obras en que a liña ten un papel sobranceiro, unha liña que nos evoca o orgánico, como se desenvolvese nun magma primixenio, de aí que nos transporte a momentos da arte do pasado, sempre lonxe do clásico, en que o labirinto, a espiral, o curvilíneo eran o vehículo de expresión das máis fondas vivencias.