As crebas de Francesc Torres

O traballo do artista catalán desenvólvese no ámbito da imaxe, seguindo estratexias que teñen na manipulación e na ambigüidade os seus alicerces máis evidentes, optando por evidenciar as posibilidades de asociacións mentais desde o emocional e poético e tendo como fío condutor a imaxe visual. Como resultado, acaba por crear pezas enormemente suxestivas, en que o emotivo adquire un papel relevante. Crebas | Francesc Torres | Primeira planta e Dobre Espazo, CGAC, Santiago de Compostela | Até o 1 xuño de 2020 A obra de Torres é unha indagación no substrato cultural e social do século XX e posibilita unha cadea de suxestións e reflexións críticas sobre a sociedade contemporánea e a súa relación coa acelerada modernidade como piares para un achegamento á súa realidade cultural. O artista, que pasa tempadas na Costa da Morte, utiliza o termo "crebas" para salientar o sentido obxectual do seu traballo, do que é exemplo unha monumental instalación a modo de Wunderkammer ou gabinete de marabillas, revelada aquí como xénese e sustento de toda unha vida de creación. Miles de obxectos de enorme carga simbólica que, do mesmo xeito que as crebas, testemuñan vivencias persoais, sucesos históricos e reiteracións da memoria. O carácter aberto e reflexivo das distintas pezas -como a histórica Construction of the Matrix, presentada na Bienal de Venecia de 1976, a instalación Feminicidios (por arte interpuesto) ou La campana hermética- fai que poidamos, como espectadores, participar da creación procurando lecturas e asociacións propias. Son obras que presentan un abano de preocupacións que acaban por se configurar como un auténtico calidoscopio dalgúns dos fenómenos do noso presente. A obra de Francesc Torres, pois, amósanos algúns dos camiños andados pola arte desde a asunción da cultura de masas como materia creativa, e como consecuencia a súa manipulación crítica, chegando en obras como as agora expostas á deconstrución do discurso por medio de vídeos e fotogramas que facilitan lecturas persoais. O catalán fai que o seu traballo sexa unha emotiva ollada sobre a nosa sociedade, desde os seus aspectos máis banais e cotiáns até os sentimentos máis fondos e universais. P.D: En canto non poidamos acceder fisicamente á mostra, podemos achegarnos virtualmente a través da web do CGAC.