Sentirse xa na casa

Cando voltamos á casa tras unha viaxe, sexa curta ou longa, preto ou lonxe, podemos sentirnos chegar antes de atravesar a porta. É dabondo con sentir a chegada a nosa cidade ou lugar. Onde, cando ou por que temos esta sensación? Cales serían esas portas e momentos nos que nos consideramos na casa? Cal foi o lugar máis lonxe da casa no que nos temos sentido na casa? Chegar é, moitas veces, desexar chegar, sexa tras unha longa xornada, viaxe fatigosa ou emigración forzada. Pois como di o poeta: "non acharás outra terra nin outro mar. A cidade irá en ti sempre. Voltarás ás mesmas rúas. (...) Pois a cidade é sempre a mesma". E ó contrario e de forma máis íntima, hai persoas que ademais de botar a chave, teñen que escarrancharse no sofá, abrir a neveira, ulir o cheiro da súa casa e mesmo ducharse ou durmir para sentirse plenamente de volta a casa. Pois "a casa ten unha cousa moi boa que é a chave, un chega, bota a chave, e o mundo queda fóra". Outras precisan recuperar as súas rutinas: saír co seu animal, facer deporte, tomar o café, periódico mediante, e mesmo ir directos ó bar sen pasar antes pola casa. A sensación de chegar é clara cando se abandona o medio de transporte. Podémonos sentir na casa no aeroporto ou antes ao ver o país desde o avión, baixo a cuberta da estación do tren, onde aparcamos o coche e no portal ao chegar en cadeira, andando ou ao deixar a bicicleta. Mais "só o rótulo da estación di de verdade o nome da cidade; o demais son citas, máis ou menos fieis, dese único documento orixinal". Moitas veces son as referencias urbanas persoais: esa árbore, aquel banco, rebasar a última curva, tocar ese elemento urbano ou pasar baixo ese edificio, as cousas que sinalan a nosa chegada. Tamén poder ser determinados cheiros: a ría, a porto, a froiteiros, a monte baixo ou directamente a bares. Outras veces son referencias formais: ver o nome no rótulo da estrada, o límite municipal ou o noso destino ó lonxe, atravesar a ponte que conduce á nosa cidade ou pasar baixo limiares como o soportal ou a porta da muralla ou recinto. De maneira extrema, cruzar a fronteira tras deixar un país en conflito ou antipático pode supoñer un alivio como o de entrar en casa. Se o tempo de volta foi longo e aceptando que existe unha Casa Nai, será a proximidade dos nosos a que nos fará sentir na casa, pois "o importante non é ter onde ir, se non onde volver". Con todo, somos máis de xente que de lugares e a máis sofisticada videochamada xamais substituirá o fogar que é un abrazo dos nosos. Non importe onde.