Sensual e urbano

Durante estes meses estraños pola pandemia e no momento de feche de todo o comercio, o espazo público, ademais de compensar a desigualdade das vivendas, era redescuberto para desenvolver actividades como beber ou comer, revelar a carencia de baños públicos ou dar lugar a instantáneas peonalizacións por consolidar. Atopamos máis lugares para estar como na casa. Intimamos máis coa nosa cidade e consumimos menos. Na cidade son tan necesarios os espazos abertos, seguros e iluminados como os espazos en sombra onde perderse, agacharse ou confundirse. Esta atención recente podería facernos pensar en lugares máis atractivos, sensuais ou íntimos para estar xuntas ou moi xuntas, unha vez nos libremos das distancias sociais obrigadas ou os momentos zombi. Na cidade son tan necesarios os espazos abertos, seguros e iluminados como os espazos en sombra onde perderse, agacharse ou confundirse. Espazos desexabéis e desexados como os escampados onde facer na rúa o que non fariamos en público, pero perigosos para os nosos concellos. Fomentar a sensualidade e a alegría na cidade para manter o seu desexo é enchela de tentacións: coidando os seus espazos, programando as súas actividades e seleccionando os seus materiais. Debemos multiplicar os espazos abertos onde poder tombarse ao sol, proxectar parques con mil recantos entre as sombras de pérgolas e arboredo e que permitan tanto como calquera praia, abrir as zonas portuarias, colexios e mercados pola tarde, repensar novos parques infantís, ocupar os baixos dos scalextric etc. Aumentar os sitios dentro-fóra como os intrigantes soportais ou cubertas para o flirteo e o cigarro, as socorridas galerías comerciais, os necesarios baños públicos, o cruising ou os resolutivos portais privados convertidos nas novas palleiras. E descubrir tamén lugares pecaminosos en bibliotecas, colexios ou igrexas cuxos silencios tanto provocan. Habería que buscar lugar para actividades excitantes como o baño exterior urbano, o botellón serio ou o nudismo en parques sen indicacións. Outras sexys como o baile, o ioga, a música ao vivo, o deporte ou o circular en bicicleta. E encher as rúas de sabores e cheiros a comida ambulante, xeados, libros e bronceador. Por contra, unha cidade é menos sexy canto máis chea de vehículos privados. O axuste final dos nosos corpos á ergonomía urbana é mellor canto máis amábel é a súa forma. Axudan as xeometrías dos muros sen arestas afiadas na rúa, o estudado reflexo dos escaparates, os tipos de sombra, os pavimentos cálidos ou brandos, o redondeo de toda esquina do mobiliario urbano etc. E en xeral, a calor dos materiais e as cores, tamén a raias ou os neons nocturnos. Algún sinal de éxito tras algunha reforma e co bo tempo, empezar a ver xente descalza ou co peito ao sol. Nas escolas, dado o seu enorme atractivo, debátese pouco ou nada sobre sexualidade e sensualidade pero os móbiles nas mesas están cheos de contidos que se comparten sen chaves para entendelos. A sensualidade implica elegancia, lentitude e respecto, tres aspectos que interesan tanto a nós como á cidade. E na que morrer de pracer.