Producir cara á rúa

Para a actividade da cidade, traballar ao pé de rúa é algo moito máis fondo que dotar de usos os baixos. Entre os posibles destinos da cota máis accesible nos nosos centros: o garaxe privado é sempre, por pasivo, o máis indesexable; a vivenda, aínda sendo posible, é moitas veces de dubidosa idoneidade, e o máis xeneralizado é o comercial con escaparate para a obtención de rendas. Pero sen dúbida, o local con taller destinado a calquera actividade produtiva e visible desde a rúa é un luxo urbano. A transparencia e iluminación nuns casos ou a apertura directa do seu portón convida a entrar a esculcar ou a consultar case desde fóra. Moitos deles, cóntannos os seus procesos grazas á xenerosidade de facer deixándonos ver e onde honestidade significa transparencia. A súa aparente dispoñibilidade e, ás veces, a súa inmediatez suxire a utilidade instantánea dun "repárocho, curto ou coso nun intre". Non hai nada máis atractivo que ver facer, tamén desde a beirarrúa. É un bo momento, a crise económica ten baleirado locais que manteñen pechados os seus propietarios á espera daquelas imposibles rendas. Pero non será mellor pensar na calidade e satisfacción co negocio ou actividade a implantar que os x euros máis mensuais pagados por unha miserable casa de apostas? A crise, unida a outros factores, fixo que gran parte do situado en entreplantas e pisos, como oficinas ou salóns de peiteado, estean a baixar á rúa. Que todo o mundo queira "estar na rúa" e con tal extraversión é un gran síntoma civilizatorio. As nosas institucións tamén poderían pensar en implantarse neles dada a súa dispoñibilidade, dimensións, iluminación e extraordinarias localizacións onde serían posibles centros cívicos de barrio, salas de estudo ou de investigadores universitarios, servizos municipais, espazos de coworking, etc. Un baixo pechado é un fracaso para todos. Novas estratexias proliferan grazas ás máquinas que poden traballar 24/7. Ás lavanderías, espazos socializadores de primeira orde, uníronse recentemente os locais con vending de todo tipo, con ata de pratos cociñados, thermomix afterhours! Como promover a súa proliferación desde a administración? Pois a súa vida debería prolongarse tanto como as das segundas e máis vidas que moitos deles dan á nosa roupa, mobles, vehículos, etc. A xornada de "talleres abertos" promovida desde algúns concellos mostra e celebra cando menos a existencia do noso tecido creativo. No sentido oposto, o sinistro día do 31 de decembro de 2014, a Lei de Arrendamentos Urbanos promovida polo estado eliminou gran parte destes establecementos históricos baixo a groseira e interesada designación da "renda antiga". Deben voltar, como xa existiron no seu día máis con novos oficios, obradoiros que grazas á súa produción activen rúas enteiras ou barrios. A apoteose produtiva existiu antes de que o centro do país fose a praza do Obradoiro. Que hai máis "economía circular de km 0" que un novo tecido fabril debaixo de casa? Nesta nova cidade dos talleres, "o poema está onde menos se esperaba".