O que pasa na praza

Por que unha praza nunca parece deserta aínda estando baleira? A praza é o que acontece na praza e máis todo o que sexamos quen de imaxinar. As mellores, as máis abertas, vitais e versátiles, acollen necesidades coñecidas e promoven outras aínda por atopar. A nosa experiencia nelas está constituída pola súa visita asidua, encontros e momentos extraordinarios inesperados ou programados. Este espazo común, que concentra os intereses enfrontados da sociedade co seu goberno, está máis dirixido e vixiado nos centros e é máis vital e libre cando nos achegamos ás periferias. A praza é onde a cidade respira, é o espazo máis humano que temos inventado. A proba de que as precisamos é a congoxa que produce imaxinar a súa desaparición e o desacougo que sentimos ca súa ausencia nos novos crecementos urbanos. Este espazo común, que concentra os intereses enfrontados da sociedade co seu goberno, está máis dirixido e vixiado nos centros e é máis vital e libre cando nos achegamos ás periferias. Ademais da súa superficie, a definición do espazo e claridade, a praza está conformada polas edificacións públicas e privadas do seu perímetro. O seu carácter urbano vai dende a accesibilidade e apertura das plantas baixas, pasando polas fachadas ben proxectadas e chegando até o último remate construído. A conquista que supoñen estes espazos fai necesario respectar o seu baleiro para que se poidan superpoñer todas as actividades imaxinables. Enchelo de usos concretos e especializar zonas debido ao horror vacui aniquila a imaxinación que potenciaría a ausencia de tanto traste. Un exemplo, o problema dos xogos infantís non é tanto o que posibilitan se non todos os xogos que a súa presenza impide. Toda praza é á vez paseo, mercado e xogo. As prazas son na súa meirande parte de formas variadas; outras responden a trazados clásicos ou actuais, e en poucas ocasións son o resultado dalgunha demolición necesaria. As prazas aparecen nos encontros entre barrios ou no seu interior e son a súa mellor síntese. En casos extraordinarios resumen toda a cidade. Onde comeza ou remata unha praza? Os seus espazos de aproximación son tan importantes como a sorpresa que supón a súa aparición. A praza onde nacen as rúas que van dar a máis prazas de onde irradian máis rúas nunha rede xeométrica infinita. O seu principal problema é a desconexión, a descontinuidade coa trama urbana cortada polos vehículos que as transforman en illas ás que é difícil chegar e nas que é impensable quedar. A súa arquitectura, a parte fixa que debe provocar o inesperado, é necesaria confiala ao proxecto con todo o conxunto de decisións coñecidas: estudados pavimentos, estratéxicas e pacientes plantacións, mobiliario ergonómico, iluminación axeitada e adaptable, disposición de terrazas, etc. Cando entramos na praza, adaptamos o noso ritmo ao dos demais e o tempo semella outro. A praza igualadora de almas, ábrese cando a atravesamos e péchase cando nos detemos nela.