Imaxinar un mapa

Ante o cartel turístico da nosa cidade, ese de "vostede está aquí", moitos notamos unha sensación estraña. Sabemos que é para informar os que chegan pero resúltanos complicado recoñecernos diante del. Quen e como se decide o que interesa contar e destacar? Canto hai de propaganda e canto de información? A nosa experiencia está determinada polos barrios nos que vivimos, pero podemos poñernos de acordo en que algún parque, certas rúas e prazas, algún edificio como o mercado e seleccionados negocios, bares ou librerías incluídos, serían a visita que, nunha xornada, mellor resumiría a nosa cidade. Con esa información precisa, o roteiro sería un éxito para o forasteiro pero, quizais, unha desgraza para a cidade e isto axuda a entender o devandito cartel. E é que, cantos visitantes son demasiados? Pois desde o punto de vista do mercado, nada é demasiado, por iso necesitamos investigar máis para sabelo. As posibilidades recentes de mapear ou xeolocalizar datos é tan grande que podemos imaxinar mapas de canto nos interese coñecer. Moitas veces, é ademais do cruzamento agudo destes mapas onde se revelan novas informacións de extraordinario interese. Un caso: unir os niveis de renda por mazás xunto co investimento municipal para coñecer, por exemplo, como se trata ou obvia a desigualdade ou o desequilibrio entre barrios. E a este poderiamos ademais cruzar outro mapa do histórico de euros por metro cadrado investidos nas sucesivas reformas urbanas desde que se teñen cifras municipais. Outros mapas posibles son de intanxibles, que non subxectivos, como serían os de cheiros en función do vento ou do nivel de precipitacións; ou os de sons, que poden ser tan sutís como para saber onde os niveis de ruído son tan baixos que se pode escoitar o rozamento das ramas. Outra delicadeza máis podería ser un mapa que, partindo de que "os obxectos que máis amamos son os que máis usamos", situase os elementos urbanos ou lugares máis frecuentados que cruzados con outro cos espazos máis asollados, de menos vento ou ruído produciría os espazos máis amables da cidade como base para localizar novos microclimas. Ademais, todos temos un mapa na cabeza e a nosa interpretación empeza, por exemplo, en canto damos ou debuxamos para alguén, as instrucións para desde A chegar a B. E é que a suma de experiencias persoais son mapas posibles. En que espazos estivemos máis de 15 minutos algunha vez? En cales repetimos unha ducia de veces? Cantas rúas da nosa cidade non pisamos aínda? Onde estivemos de botellón? Que paredes grafitamos ou temos pensado facelo? Onde coñecemos a alguén ou nos despedimos para sempre? Diante de que escaparates se para un máis e por que? Cales son os percorridos en taxi máis realizados? Por onde pasean os solitarios "ociosos" e onde os que os saca o seu can? Etcétera. Necesitamos e podemos saber máis grazas a cada novo mapa cos que atopar novos argumentos que condicionen as nosas decisións. Pero será a interpretación sabia e multidisciplinar dos mesmos a que permita establecer novas estratexias de deseño urbano. Cada novo mapa permítenos repensar a cidade e repensarnos.