De 'leds' e decibéis

Non a podemos desaproveitar enchéndoas de futilidades ou simples subliñados do existente. O espazo público que compartimos debe de ser tratado con respecto e seriedade, mesmo ao tentar alegralo. O incremento do gasto, o excesivo consumo ou a esixible achega económica dos comerciantes beneficiados -como era habitual-, son temas que xa se teñen denunciado. O alumeado podería parecer cuestión inocente pero ten sido empregado como pretexto para capacitar corporacións. Estas aumentan decibéis fum-fum-fum e tenden cegadoras cantidades de alumeamentos sen apenas reflexión ou calidade. O Nadal é kitsch pero non todo vale. Os acertos, escasos mais memorables, non se repiten e pola contra, instáurase aquí e alá -baixo que criterio ou de quen?-, un banal abano xenérico: o gran cono-árbore -á falla dun propio-, a esfera-bóla selfie, a gran caixa-regalo, etc. O alumeado podería parecer cuestión inocente, pero ten sido empregado como pretexto para capacitar corporacións Símiles directos e torpes; a maioría vulgares de noite e ata desagradables de día. Na outra banda estarían os elementos pendurados, máis efectivos e sen ocupar o vital plano do chan: fachadas con mellor ou peor sorte e, sobre todo, os tendidos en perspectiva no largo das rúas, espléndidos ás veces, reverberados maxicamente por auga, vidros ou chapas Aceptando a súa indiscutible pertinencia, poderiamos pensar nun novo arsenal de fibras, arquitectura efémera de baixo consumo de propiedade municipal na súa meirande parte debido a súa longa vida útil, coas dosificacións xustas, buscando repartos e escalas axeitadas e á altura, cando menos, da calidade dos espazos e edificios que pretendan animar. Estes interiores realizados no exterior, grazas á programación, poderían devir diversos -sendo os mesmos- só con cambiar temperatura da cor e frecuencias. Nin malgasto nin mal gusto, ornamento sen delito. Esta nova tecnoloxía led reclama a súa propia gramática e linguaxe e, por tanto, debería confiarse a equipos conformados polos nosos mellores técnicos e artistas, deseñadores e enxeñeiros, músicos e arquitectos. Este novo Laboratorio de Formas, impulsado por administracións resoltas, encargaríase desta insólita verbena puntillista de luz e son, sinfonía de cores e ritmos, específica para cada espazo urbano. E xurdirían os debates coñecidos ou non tanto: que rúas e por que, en prazas ou só nas súas confluencias, perspectivas curvas ou rectas, con que pendente, como optimizar o material, empregar unha simboloxía recoñecible ou non utilizar, etc. Sen descartar que algún soado éxito puidese quedar, repetirse parte do ano ou ser incorporado aos alumeamentos existentes. A perfecta síntese do exposto represéntaa o carrusel, atemporal, humilde e mesmo enfeitizante, conxugando iluminación, movemento e son para obter unha atmosfera difícil de superar. Por que demos coas mellores ideas para o próximo ano, vaia esta xaneira de luz e decibéis.