987 beiras de mar

A beira das nosas praias crea o paseo máis extraordinario que se poida imaxinar. Este paseo cambiante é un agasallo natural que ningunha obra pública pode igualar, "paseos marítimos" incluídos. Segundo un catálogo recente, este patrimonio natural peonil, está constituido por 987 praias moldeadas polo traballo incesante do mar ao longo dos 1.700 quilómetros das nosas costas. Os nosos areais son moi diversos, atendendo ao seu tamaño, forma, pendente, tipo de area, orientación solar ou exposición ao vento. Calquera intento de procurar o mellor é inútil. Hai, con todo, dous tipos de praias extremas. Por unha banda, as quilométricas, que permiten paseos longos e solitarios polas súas beiras como: A Frouxeira, San Xurxo, Baldaio, Traba, Carnota, Corrubedo ou A Lanzada. E noutra, as urbanas e máis activas como: Riazor-Orzán, Barraña, Silgar, Samil, Panxón ou Patos. A súa condición urbana, á marxe das coñecidas actividades e concesións no verán, fai que pensemos que teñen case todo por descubrir. Usámolas menos que outros países con peor clima. Como convertelas en espazos vivos todo o ano e acotío? Cada ano, as mareas vivas apañan o que non é esencial. Que poden aprender as nosas prazas e parques deste espazo natural en movemento e da súa extraordinaria dinámica? E da súa poderosa abstracción? Aínda non existe un zapato que campe mellor que a fina area dunha praia. Os pés abrandan a beira e a area masaxea os pés. A beira é un bordo inquedo e ondeante, sen forma ou cuxa forma é o propio movemento. A configuración curva ofrece unha perspectiva en arco que contrasta coa monótona recta dos esgotadores paseos marítimos. Xa no atardecer "latexa o mar de aceiro" sobre os areais encanonados polo poñente. Que fai este espazo tan atractivo, cambiante, sensorial e misterioso? A beira é un espazo vivo que muda en cada marea. O mar repavimenta o chan de area como un cristal dúas veces ao día. As mareas limpan e reinician a partida despois de servir de soporte a mil actividades: algunhas excitantes como xogos, papaventos ou construccións de area, e outras máis relaxantes como lectura, paseo, conversa ou recolleita. Todas estas actividades quedan impresas sobre esta área intermareal que é hábitat de gran variedade de seres vivos. O paseo pola beira nunca cansa e sempre custa abandonalo. Este espazo intermedio é testemuña da nosa insignificancia fronte ao mar. Mais, cantas preguntas difíciles teranse resolvido neste paseo? Pensar e pasear. Pasear pensando ou pensar paseando son accións moi próximas. O mar desborda sobre a area, sempre comezando de novo. "La mer, la mer, toujours recommencée!". "Quen o mira veo por vez primeira, sempre. Co asombro que deixan as cousas elementais".