Roteiro de interese múltiple en Parada de Sil

Apurados polo tempo, os días son curtos, e desconfiados pola néboa, de presenza frecuente nestas datas, achegámonos a Parada de Sil para facer unha parte da ruta PR-G 98, a circular de Parada do Sil a Santa Cristina con volta polo canón, ... e cando chegamos había néboa. Fixemos unha modificación no trazado oficial da ruta, ao que lle recortamos uns quilómetros coa idea de, que se o tempo non aclaraba, achegarse até Santa Cristina, velo, e volver para non dar a viaxe por perdida. Paraxe: Canón do Sil / Concello: Parada do Sil / Percorrido; 11 km (circular) / Dificultade: De baixa a media-alta Levamos o coche aos Torgás e, pola estrada volvemos a Parada, de alí, tamén pola estrada, fomos a Castro, á espera de que cara ao mediodía aclarase o ceo. En Castro, á saída do lugar, deixamos a estrada para incorporarnos ao camiño da ruta e, ao pouco de andar por el, a cousa comezou a mellorar e cando rematamos a longa baixada até Santa Cristina xa tiñamos a paisaxe despexada, aínda que nunca vimos o sol. Visitamos o mosteiro e puidemos gozar da sinxeleza da súa estrutura, os detalles e as pinturas. Logo para seguir a ruta hai que desandar un pouco o camiño antes de volver baixar polos vellos soutos, onde puidemos apreciar a cantidade de valados e socalcos que gabean polas encostas do canón, feitos para sacar adiante o cultivo da castaña, un labor que debeu de ser de importancia, e do que son testemuñas o elevado número de sequeiros que atopamos. Ao entrar no cavorco do rego da Portela o camiño sobe, en incontables viradas, os case 200 m de desnivel que hai até o lugar onde, antes de cruzar o rego, nos sorprende un muíño e o longo acueduto polo que lle chegaba a auga. Despois entramos no planalto, os camiños ábrense e o espazo despéxase. Seguimos andando pola beira da parte alta do canón onde atopamos numerosos puntos panorámicos. Cruzamos o rego das Gavias e temos un indicador para ir ao miradoiro de Fontiñas que ten ao seu pé a fervenza do Pozo da Ovella, un fermoso salto hoxe con moi pouca auga, e un pouco máis adiante outro desvío para ir ao miradoiro do Fental, e volver para seguir até o pé do campo de fútbol para ir, por debaixo del, ao miradoiro máis coñecido da contorna, o dos Torgás ou Balcóns de Madrid e, dando a volta polo outro lado do campo, ver o foxo do lobo antes de percorrer os cen metros que nos separan do coche. Con isto que completamos un fermoso percorrido de valor histórico-artístico –castro da cividá e mosteiro de santa Cristina-, etnográfico –socalcos, sequeiros, muíño e foxo do lobo-, natural-ambiental –coa presenza e a mestura de especies arbóreas e arbustivas atlánticas e mediterráneas -carballos e rebolos, sobreiras, salgueiros, aciñeiras, érbedos, uces, xestas, estevas e toxos, - e, por suposto, paisaxística.